Żunia

 Fantastykę kocham i sięgam po nią zawsze, kiedy tylko mam okazję. A jak już do niej doda się szczyptę magii, kilka kropel esencji z przygód i ususzony w słońcu wyciąg ze słowiańskich wierzeń, to w takim garze rozmaitości ugotuje się zupa lekkostrawna i szalenie ciekawa. Przyznać więc muszę, że Adam Wyrzykowski świetnym kucharzem jest, bo uwarzył danie niezwykle smakowite. Głównym bohaterem tej powieści jest trzynastoletni Makary, który zmienia swoje dotychczasowe miejsce zamieszkania ze względu na pracę ojca. Szybko jednak poznaje nowych ludzi i zaczyna się czas niezwykle dla niego intensywny i pełen przygód. A wszystko to za sprawą dziwacznego posągu, który zostaje ujawniony podczas prac budowlanych. Od tego bowiem czasu w miasteczku zaczynają się dziać rzeczy szalone. Mnóstwo w tej powieści kolorowego słowiańskiego "potworstwa". Z tym, że nie wszystkie są okropne, a niektóre nawet zabawne. Wiedzieć Wam trzeba, że Makary spotka tu nie tylko sławną jak Polska długa i szeroka

 Czy wiedzieliście, że w Ząbkowicach Śląskich, oprócz cudownej huty szkła, które zdobiło półki i kredensy tysięcy polskich (i nie tylko) gospodarstw domowych, jest krzywa wieża? A wiedzieliście, że przez wieki miasto nazywało się Frankenstein i być może stąd pomysł Mary Shelley na napisanie słynnego bestsellera. Jeśli nie wiecie, to zachęcam do lektury "Tymka, czarnego kota i tajemnicy krzywej wieży". Drodzy rodzice i młodzieży, która być może zbłądziła tuta, szukając ciekawej lektury. Oto przed Wami książka przygodowa niebanalna, która pyszni się smaczkami historycznymi, bawi krnąbrnymi acz wysoce inteligentnymi postaciami oraz uczy tego, o czym w historycznych książkach piszą rozwlekle i skomplikowanie. Jest to kolejna część przygód wesołej magicznej paczki przyjaciół, która rozwiązuje nie lada zagadkę. I ta lekko kryminalno-detektywistyczna historia zachwyca tak, że "połyka" się ją na raz. Nie nudzi bowiem wielostronicowymi opisami, historyczne ciekawostki są tu

 Czytam dużo i właściwie wszystko, dlatego też dużo wymagam. Lubię powieści logiczne, dobrze przemyślane i takie, które pozwalają oderwać myśli od rzeczywistości. Daniel Komorowski swoim "Szklarzem" wstrzelił się idealnie, ale też zaskoczył mnie solidnie, ponieważ wyrwał dla siebie kawałek tortu, którego mało kto ruszał. I bynajmniej nie był on niestrawny! Ba! Rzekłabym, że był smakowity dla czytelników szukających mocnych wrażeń. W bliżej nieokreślonej miejscowości dochodzi do brutalnego morderstwa. Miejscowy dziennikarz, dzięki łamigłówce zostawionej mu na wycieraczce, odnajduje zwłoki młodego mężczyzny. Dzięki materiałom zebranym na miejscu zbrodni, udaje mu się napisać reportaż niemal doskonały, co daje mu rozgłos i szacunek wśród kolegów i koleżanek po piórze. Szybko okazuje się jednak, że Adam Labuda znajduje przed drzwiami mieszkania kolejne wskazówki, a ciał zmasakrowanych przez opętanego żądzą krwi mordercę przybywa. To była wartka niczym strumień opowieść złożona ze

 Irena Sendlerowa to postać wybitna. Na przestrzeni lat, podstawie jej życiorysu, powstały niezliczone książki, dokumenty i filmy. Maria Frances też pokusiła się o to pokusiła, ale napisała powieść jedynie inspirowaną życiem i działalnością tej wybitnej postaci. To nie jest książka sensu tricto historyczna. Najbliżej jej do powieści obyczajowej, z elementami historycznymi. W kilku miejscach fabuła jest dość wartka, ukazuje konspiracyjne działania podziemia, w innych zaś merytorycznie wyjaśnia i rozwiewa wojenne wątpliwości. Zaskakuje tajemnicami, ale też wybitnie niezrozumiałymi w XXI wieku poglądami, które mogą prowadzić do tragedii. Podaje na tacy wszystkie szczegóły sprzed lat i krok po kroku, wraz z bohaterami stara się dotrzeć do prawdy. Autorka manifestuje uwielbienie do Ireny Sendlerowej i w przystępny (czasem jednak nieco okrojony) sposób opowiada o jej historii.   autorka gromadzi w powieści wszystkie fakty, rozlicza bohaterki z życia, swoich decyzji i knowań towarzyszących im