Rozpływam się za każdym razem, kiedy wezmę do ręki którąkolwiek z powieści Kate Morton. Umie jak nikt malować słowem i zachwyca niemal każdym zdaniem. Dzięki temu z dziką przyjemnością pochłaniam jej kolejne powieści i zaczytuję się do ostatniej kropki.
Zapomniany ogród to rześka saga o trzech pokoleniach niezwykłych kobiet, które oprócz więzi rodzinnych łączy także tajemnica. Tylko czasem zdarza się tak, że ktoś kiedyś głęboko ukryje prawdę, ponieważ miał ku temu ważny powód i dochodzenie do celu może okazać się niezwykle bolesnym doświadczeniem. I o tym muszą przekonać się bohaterki.
Kate Morton z rozmachem i po mistrzowsku nakłada kolejne warstwy powieści, misternie i z pietyzmem nakłada różne czasy i przestrzenie, co daje szeroki kontekst i pięknie wprowadza w fabułę. Autorka zachwyca wielowymiarowymi opisami, przeplata je z historiami swoich postaci i gładko ilustruje wszystko dialogami. I choć początkowo może wydawać się, że powieść jest chaotyczna, to jednak po kilku rozdziałach szybko okazuje się, że w tym szaleństwie jest metoda i wyłania się z niego szalenie interesująca historia.
Trudno byłoby jednoznacznie ocenić tę powieść. Wątki obyczajowe bowiem, przeplatają się tu z baśniowymi, magicznymi, są też sceny pełne trwogi i niepokoju, ale też przepiękne, niemalże liryczne opisy. Jest więc to cudownie pomieszana powieść, która zachwyca swoją oryginalnością.
Oprócz tego, że autorka wyśmienicie operuje słowem pisanym, obdarza też ogromnym szacunkiem innych piszących. Wielokrotnie w powieści wskazuje bajki i baśni jako źródło mądrości i przekazywania trudnych treści.
Polecam tę płynną, przepiękną i momentami oniryczną powieść. To gratka dla wszystkich kochających czytać i zachłystujących się każdym słowem.
Komentarze
Prześlij komentarz