Żunia

 Żeby saga była interesująca, najważniejszy jest pierwszy tom, w którym trzeba zaznaczyć jak ważna jest rodzina, czym zajmowała się w przeszłości, etc. Najlepiej też osadzić tez fabułę w czasach ciekawych historycznie, lub przeplatać ją ze współczesnością. Do tego kilkoro dość różnych bohaterów i bohaterek, i początek historii jest udany. Oto przed Państwem pierwszy tom nowej sagi Agnieszki Krawczyk o rodzinie Korsakowskich. Rodzinie wywodzącej się z arystokracji, zamieszkującej luksusowy pałac w Łabonarówce. Czasy dwudziestolecia międzywojennego, pełne przepychu i pieniędzy to kolorowy i radosny czas, który przyniósł i szczęście, i radość, ale kładzie się też cieniem na późniejszych wydarzeniach, a tajemnice snują się za rodem rzez wiele lat. Prawda jest tylko jedna, ale trzeba najpierw trafić na odpowiedni ślad... Pięknie to autorka rozpisała! Mamy tu i niemal idylliczny, przedwojenny obraz rodziny, niezakłócany i niezmącony przyziemnymi sprawami, pełen artyzmu i blichtru, ale też ob

 Kate Morton to mistrzyni budowania napięcia. Jej powieści są nim przesiąknięte, mimo, że akcja nie jest zbyt rozbuchana czy atrakcyjnie rozpędzona. To, co zachwyca to piękny literacki język i kunszt, z jakim jej powieści powstawały. Tym razem autorka rozpoczyna swoją opowieść w latach sześćdziesiątych, kiedy to jej bohaterka Laurel, przez przypadek staje się niemą obserwatorką zbrodni, którą popełniła jej matka. Ta traumatyczna historia, kładzie się cieniem na jej życiu i dopiero po wielu latach, tuż przed śmiercią rodzicielki, kobieta usiłuje rozwiązać zagadkę kim była tak naprawdę jedna z najważniejszych osób w jej życiu. To, co zachwyca w prozie Morton, to powolne, niemal ślimacze tempo. Mnóstwo tu opowiadania i wprowadzania w fabułę, a to daje poczucie literackiej sytości i nacieszenia oczu pięknym słownictwem. Dopiero po kilkuset stronach, fabuła nieco skręca, ukazując to czego początkowo nie było widać. Autorka odsłania karty ostrożnie, daje możliwość penetracji wspomnień bohate

 Droga młodzieży! Do piór! A właściwie do klawiatur, bowiem okazuje się, że nie warto trzymać w głowie historii, która aż się prosi o to, by przelać ją na papier. Klaudia Kołodziejczyk nie bała się podjąć wyzwania i napisała fantastyczną młodzieżówkę, a co za tym idzie, przyciągnęła moją uwagę i będę śledzić poczynania młodej autorki z zapartym tchem. Opowieść o Białej Cesarzowej, która jawi mi się nieco niczym postać z Alicji z Krainy Czarów, jej panowaniu i trudnych do pojęcia krwawych zapędach oraz garści młodych ludzi, którym niestraszne konsekwencje, a całej ekspedycji towarzyszy wiara w słuszność i głowy pełne idealizmów, które tylko napędzają do działania. Ach, jakaż to była pyszna historia! Pełna przygód, zawierania sojuszy, nowych przyjaźni, które mogą okazać się tymi na całe życie oraz celów, wytyczanych wciąż i wciąż. Klaudia stworzyła doskonałe uniwersum, w którym każdy szanujący się fantasolub odnajdzie coś dla siebie. Jest wszechobecna magia, przyjaźń, wartka akcja, zło w

 Bywa, że po doskonałej lekturze, mam kilka dni czytelniczego przestoju. Wtedy dużo myślę o tym, co przeczytałam, analizuję pewne fakty i wertuję książkę wielokrotnie by utrwalić to piękno z wewnątrz. Tak, ta powieść robi wrażenie, jest nietuzinkowa, wartościowa i ponadczasowa i zostanie z czytelnikiem na długo. Drugi tom historii o rodzinie Wilamowskich, nie jawi się niestety w jasnych barwach. Po wybuchu II wojny światowej, wszyscy członkowie klanu rozpierzchają się po Polsce. W domu zostaje jedynie Rozalia z Agnesą, które przysięgają sobie utrzymać dom po to, by po zakończonej wojennej tułaczce, rodzina mogła wrócić do domu. Niestety nie wszyscy wrócą, a jeśli  już, to pokieraszowani psychicznie i fizycznie. Tym razem Anna Sakowicz opowiada historię rozsianych po Polsce członków rodziny Wilamowskich, którzy usiłują przetrwać wojnę. Zagląda w miejsca, które zasiedlają, doświadcza ich okrutnie,  w sposób, jaki robili to okupanci, głodzi ich, smaga batem, wybija zęby, zrzuca choroby, a

 Po całkiem smacznej porcji literek w "Powrotnym z Wrocławia", nadszedł czas na kolejną powieść młodego autora kryminałów. Tym razem jednak śledztwo nie jest śledztwem, bohaterowie mają świra, a we wszystko to wmieszano strzygonia, a przecież wiadomo, że one nie istnieją. Totalny chaos, wydawać by się mogło... ale diabeł tkwi w szczegółach, a tych nie brakuje. W lasach wschodniej Polski, mieści się niewielki pensjonat o zatrważającej nazwie "Strzygoń". Jego goście to autor poczytnych kryminałów, wysportowane młode małżeństwo, dwuosobowa ekipa zarządzająca w postaci majstra i gospodyni oraz kilkoro przejezdnych. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że w całej Polsce znikają księża, a wszystko to wbrew pozorom stanowi sieć naczyń połączonych. Początkowo wydawało się, że autor skręci w stronę dość sztampowej opowieści i pójdzie tropem szalonego zabójcy księży. Ale Artur Żurek miał inny pomysł i wywrócił fabułę do góry nogami, umiejscawiając ją w niewielkim pe

 Majewski i Nasierowska, Lipiński i Gosławska, Przybora i Witrh, Themersonowie oraz Rechowiczowie. Pięć małżeństw. Każde inne, kolorowe, darzące się szacunkiem i połączone sztuką. Małżeństwa pełne pasji, wymagania od siebie zrozumienia pewnych rzeczy, nieustannej pracy nad swoimi dziełami i ciągłego sięgania po nowe. Czy to wspólne życie było sielanką? Nie zawsze! Ale jakże było barwne i ciekawe. To arcyciekawy reportaż o ludziach, charakterach i pasji, która często przykrywała poczucie obowiązku, trywializowała życie doczesne, ale też nadawała smutnym, szarym czasom nieco blichtru i nadziei, że będzie lepiej. Julia Pańków stworzyła opowieść rzutką i ciekawą. Pokazuje życie polskich artystów. Znanych i cenionych w świecie współczesnym. Zagląda im do alkowy, ukazuje ich jako ludzi, a nie tylko postaci ówczesnej kultury. Wykrada im z życia i intymne elementy, ale też ich wady i zalety, stara się nie idealizować, a opowiedzieć o nich tak, jakby byli znajomymi lub sąsiadami.  Wszystko to a

 Zastanawialiście się kiedyś jak radziły sobie kobiety w latach trzydziestych ubiegłego wieku? Jak żyły, o czym marzyły i co zajmowało ich umysły? Bo ja tak! No i się dowiedziałam. Okazuje się bowiem, że właściwie niczym nie różniły się od współczesnej Bridget Jones czy też Gotowych na wszystko, tyle tylko, że problemy dnia codziennego różniły się mocno od tych współczesnych. Rzecz ma miejsce w deszczowej Anglii w latach trzydziestych. I jest to opowieść przykładnej żony, matki, sąsiadki i przyjaciółki o życiu. Kilkanaście miesięcy jej życia opisane w formie pamiętnika zilustrowanego ciekawymi rycinami.  To doskonała rozrywka podana w bardzo eleganckiej formie, doprawiona szczyptą angielskiego humoru i zawarta w krótkich opowieściach, które mogą pełnić funkcję rozdziałów. Nie jest to jednak jedna główna opowieść, a wiele różnych zapisków, które ostatecznie łączą się w jedną, ładną historię. Ta niezwykła książka to spowiedź kobiety, która marzy o;  pisaniu, podróżach, miłości, ale na co

 Od dziesięcioleci, czytelnicy na całym świecie zachwycają się tolkienowskim, wybitnym uniwersum, które zachwyca coraz to młodsze pokolenia. Często po lekturze bywa, że człowiek odczuwa silny niedosyt i pragnie dowiedzieć się czegoś więcej o świecie, jego budowaniu, mitologii wymyślonej na potrzeby powieści i bohaterów, których charaktery należałoby zgłębić jeszcze bardziej. Tutaj z pomocą przyszedł syn mistrza – Christopher, który dzięki zapiskom ojca, wyjaśnił wiele niuansów. Czego tu nie ma? I legendy, i podania wymyślone przez Tolkiena na potrzeby powieści. Pełno tu rozbudowanych elementów i spektakularnych rozwiązań. I nie jest to rzecz jasna, powieść, w której wiele się dzieje, bardziej przypomina bajanie wytrawnego barda, który zna wiele historii i opowiada je drobiazgowo, to jednak napisano to w tak piękny i barwny sposób, że trudno się oderwać od lektury. Dociekliwy czytelnik znajdzie to, czego doszukiwał się w swoich powieściach sam mistrz. Wszelkie notatki i poszczególne ele

 Zapomnieliśmy już nieco o romantycznych wampirach, które by przetrwać, kochać ludzi i funkcjonować w społeczeństwie, piją zwierzęcą krew. W sukurs przychodzi więc Katarzyna Grabowska, która nieco odświeżyła tę tematykę. To drugi tom opowieści o miłości Elizabeth i Rodericka Robillardów, którzy po ucieczce ze swoich rodzinnych stron osiedlili się i założyli miasteczko Elizabethtown. Życie upływa im sielsko, jednak wróg potrafi uderzyć z zaskoczenia. Tym razem to właśnie kobieta będzie musiała ponieść konsekwencje zemsty, ale złamanego serca nie da się ot tak naprawić. Na to potrzeba będzie lat. Trzeba przyznać, że pięknie rozwinęła się ta fabuła. Znów początkowo doszukiwałam się podobieństw do innych wampirycznych sag i kolejny raz je znalazłam, ale... Autorka nie oddała ich jeden do jednego, a stworzyła coś podobnego i jedynie zaakcentowała fakt, że czytała inną tego typu literaturę, która summa summarum miała wpływ na jej serię. Niemniej jednak, uważam, że to urocza i bardzo przyjemn

 Ciężko jest czytać o sprawach, które są trudne, niewygodne, takie, którymi nie zajmujemy się na co dzień. Ważne więc, by o pewnych rzeczach mówić głośno. By apel wybrzmiał, zwrócił uwagę i został w głowach na dłużej. Bo czasem problemy innych są nieważne. I pozostają takimi dopóty, dopóki nie dotyczą nas personalnie. Warto więc wtedy być przygotowanym, a książki takie jak ta edukują, choć mogą się wydawać na pierwszy rzut oka błahymi opowiastkami. Niewiele mówi się o problemach psychicznych. Jest to bowiem rodzaj choroby, której nie widać na zewnątrz. Czasem wydaje się, że człowiekowi nic nie dolega, zachowuje się jak zawsze, z rzadka  pojawiają się w jego zachowaniu drobne wskazówki, które nie są jednak wyznacznikiem choroby. A właśnie wtedy, w organizmie i psychice takiego człowieka może się toczyć walka na śmierć i życie. Żaneta Pawlik przeprowadziła czytelników przez bardzo trudne tematy, począwszy od problemów osobistych, poprzez rodzinne dramaty, skończywszy na opiece psychiatry

 Idealne wyważenie w literaturze, to dla mnie mocna część obyczajowa, ludzcy, nieprzejaskrawieni bohaterowie i pewna epoka historyczna, w której osadzono fabułę. I trafiłam na powieść niebanalną, ciekawą i wyjątkowo poplątaną jeśli chodzi o losy postaci. Rzecz dzieje się we Wrocławiu, tuż po wojnie. Przesiedleńcy z Akcji Wisła trafiają na zachód Polski, zniszczonej przez wojenną zawieruchę, a potem rozszabrowanej przez Sowietów. Rozpoczynają życie na Ziemiach Odzyskanych, trafiają często do mieszkań, które muszą dzielić z obcymi ludźmi. Niektórzy szybko przyzwyczajają się do nowej rzeczywistości, inni wprost przeciwnie. Główni bohaterowie, którzy wloką za sobą przerażającą przeszłość, usiłują żyć i przystosować się do nowego ustroju, drżą jednak o swoje życie, potajemnie kochają, zdradzają i ryzykują wszystko, byleby zaznać odrobiny szczęścia. To bardzo dobra powieść obyczajowa, osadzona w jednym z najgorszych dla Polski czasach, kiedy rządziła władza ludowa, komunizm rozczapierzał swo

 Wielbiciele szeroko pojętej fantastyki winni nastawić uszu i wytężyć wzrok, bowiem na rynek wkracza z rozmachem Tahereh Mafi, znana jako autorka serii o Julii. Tym razem sięga jednak po inny rodzaj fantasy – bardziej baśniowy, mitologiczny i wyjątkowo barwny, co daje obietnicę, że będzie dynamicznie, czarująco i przygodowo. Początkowo historia wydaje się sztampowa. Główna bohaterka jest ciężko pracującą dziewczyną, która ukrywa swoje pochodzenie przed władzą. Jest bowiem dżinką, która według przepowiedni, może zrzucić z tronu obecnie panującego króla. A to jest już solidny powód ku temu, by bać się śmierci. Obowiązki wobec swojego ludu są silniejsze o obaw o własną skórę, a czająca się nieopodal miłość może te plany pokrzyżować. I właśnie tutaj rozpoczyna się początek drogi, który wprowadzi bohaterkę w dość oryginalne miejsca. To była fascynująca i pełna przygód historia, która rozwijała się tak nierówno, jak i główna bohaterka. Fabuła falowała od emocji, często zaskakiwała zwrotami a

 Może się wydawać, że oto przed czytelniczkami pojawia się historia Rose i Jacka, znana dokładnie wszem wobec z filmu o słynnym liniowcu, który zatonął podczas dziewiczego rejsu, ale okazuje się, że to zupełnie inna opowieść. Zdecydowanie mniej łzawa, ale i wartościowsza w odbiorze. Jack Astor to przedstawiciel nowojorskiej society. Bohater wojenny, który kulturą osobistą i wyjątkowo łagodnym charakterem zjednuje sobie ludzi, człowiek honoru, który bez pamięci zakochuje się w młodziutkiej Madeline Force, która, mimo dość wysokiej pozycji w towarzystwie, uznawana jest za kogoś niegodnego miłości pułkownika. Para za nic ma jednak mezalians i szybko związek formalizuje. Małżeństwu nie dane jest jednak żyć w szczęściu, ponieważ rozdziela ich na zawsze najsłynniejsza katastrofa morska wszech czasów.  Trzeba przyznać autorce, że ani razu nie zbliżyła się w swojej historii do tej przedstawionej w filmie o Titanicu. Z ogromną pieczołowitością, oparła swoją opowieść na osobie, która przeżyła tę

 Elly Griffiths zwana jest mistrzynią brytyjskiego kryminału. Cóż, osoba, która ten tytuł jej przyznała, nie myliła się, bowiem pierwszy tom cyklu o rzutkiej detektywce Kaur Harbinder zachwyca i nęci obietnicą kolejnych tomów.  Hrabstwo Sussex wydaje się być spokojnym, angielskim regionem. Jednak w jednej z niewielkich miejscowości do niego należącej, zaczynają się dziać rzeczy niepokojące, a miejscowa nauczycielka coraz bardziej boi się o swoje życie.  To bardzo dobry, złożony kryminał z szalenie wyrazistymi postaciami. Każdy z bohaterów niesie ze sobą jakąś historię. Poznajemy ich powoli, żmudnie, z karty na kartę, ale dokładnie i bez pomijania niuansów. Musimy te postaci przyjąć z całym dobrodziejstwem inwentarza, bo to, jacy są, wpływa na decyzje przez nich podejmowane i na odbiór książki. To, co zachwyca w tej książce, to nieprawdopodobnie lotny styl. Autorka maluje słowem, wdziera się do umysłu czytelnika i macha z rozmachem literackim pędzlem, zachwycając i pozostawiając w głowa

 Tom Felton, szerzej znany jako Draco Malfoy z popularnej serii filmów o Harrym Potterze, chłopiec o srebrno-białych (tlenionych jak się okazuje włosach) i dość bezczelnym wyrazie twarzy. Jedna z bardziej charakterystycznych złych postaci. A jednak prywatnie wyjątkowo ambitny młodzieniec, który jednak nie zamierzał być bardzo pokornym człowiekiem. Bardzo ciekawa propozycja dla wszystkich fanów wcześniej wspomnianego czarodzieja. Tom w swojej książce częstuje czytelnika ciekawymi anegdotami z planu, wspomina z estymą pracę przy filmie. Z ogromnym szacunkiem opowiada o swoich koleżankach i kolegach z planu, drwi czasem ze swojej dziecięcej naiwności i opowiada o początkach kariery, która wcale nie była tak usłana różami jakby się wydawało. Z czasem, lekkie i przyjemne historyjki, przeradzają się w swego rodzaju spowiedź. Ukazują człowieka, który krok po kroku wpada w sidła nałogu. Autor nie wybiela się przy tym, nie próbuje się w jakikolwiek sposób usprawiedliwić, ale opowiada rzeczowo,

 Całkiem to było przyjemne - skonstatowałam, odkładając książkę Anny Bellon. Bo właściwie wszystko się tu zgadzało, a, że to książka na tzw. hapsik, do popołudniowej kawki, toteż połknęłam ją w kilka chwil. Jest to opowieść o studentce Zuzannie, która na okres wakacyjny wraca w rodzinne strony. Tam, oprócz dość intensywnych spotkań z najbliższymi przyjaciółmi, rozpoczyna powolną zabawę w kotka i myszkę z Jankiem. Bratem jej przyjaciółki, który przez wcześniejszy konflikt z prawem czuje się wyobcowany i stara się nie rzucać mieszkańcom miasta w oczy. To całkiem zgrabna opowieść z nurtu new adult. Jest tu i fajny, dość ładnie rozwijający się, choć skomplikowany romans. Są i problemy dotykające ludzi u progu dorosłości, ale też zatarg z prawem i małomiasteczkowe mafijne porachunki. Te ostatnie nie są głównym wątkiem, więc potraktowano je tylko tak, by zaznaczyć problem i rozwinąć dwie czy trzy akcje. Miłość, która łączy tych dwoje ludzi, wcale nie jest krystaliczna i problemy z tym związa