Żunia

Czasem trafiam na książki, które oceniam tak wysoko, że trudno potem im dorównać. Zastanawia mnie jedynie fakt, że tyle świetnej literatury polskiej jest na rynku i mało o niej w mediach. Tak właśnie dzieje się w przypadku dzisiejszej propozycji. Nic o niej wcześniej nie słyszałam, a została wydana w ubiegłym roku. Właśnie skończyłam czytać i ni to thriller psychologiczny, ni kryminał  –    literatura grozy  –    to na pewno. Słyszeliście o Piotrze Lianie? Nie? No to koniecznie  musicie nadrobić. Echo serca , bo o nim mowa, traktuje o przywiązaniu i dążeniu do prawdy. Bohaterem powieści jest znany  w Tarnowie Krzysztof Rota, dotknięty przez niesprawiedliwy los kardiolog, który najpierw traci żonę, a potem w niewyjaśnionych okolicznościach umiera jego ukochana córka. Wszystko wskazuje na to, że dziewczyna popełniła samobójstwo, ale Krzysztof przekonany jest, że jest to świetnie upozorowane zabójstwo. Policja nie wszczyna jednak śledztwa, więc lekarz na własną rękę postanawia zdo

O świecie fantasy mogłabym rozmawiać godzinami. Pasjonujące jest to, w jaki sposób powstają wyimaginowane uniwersa, jak rozrastają się wraz z fabułą i pozostają w wyobraźni czytelnika. Rynek wydawniczy jest przesycony tego rodzaju literaturą, ale najważniejsze jest to żeby wśród tego tłumu wydobyć pozycje ciekawe i warte uwagi. Ogień i kość to mocna propozycja, ale ma swoje wady i o tym trzeba wiedzieć zanim się po nią sięgnie. Główna bohaterka tej powieści to osiemnastoletnia Sage, dziewczyna, która po wielu latach tułaczek między kolejnymi rodzinami zastępczymi, ucieka z domu i próbuje samodzielnie rozpocząć życie. Szybko jednak okazuje się, że dziewczęce marzenia o samodzielności rozwiewają się jak wiatr, a bezdomność wcale nie oznacza wolności. Wciąż towarzyszy jej głód, nie ma gdzie spać, nie mówiąc już o higienie. Podstęp kilkorga przyjaciół sprawia, że Sage trafia do jednego z domów w Hollywood, a tam okazuje się, że jest zaginioną córką bogini ognia, o względy której wal

Przygody bandy dożywotników Marty Kisiel, cieszą oczy i pieszczą zmysły czytelników od kilku lat. Właśnie w tym roku, już lada moment, pojawi się trzecia część tej pysznej opowieści    –   Oczy uroczne . Wprawdzie nie jest to kontynuacja Dożywocia i Siły niższej , ale jest to powieść    –   klamra, która spina całą tę niezwykłą historię w zgrabną całość. Co ważne, najnowszą część można czytać osobno, ponieważ nieznajomość poprzednich książek nie wpływa na jej odbiór.  Rzecz zaczyna się od opowiadania Szaławiła, które jest wstępem do całej historii. Poznajemy tam Odę Kręciszewską, olbrzymiego mężczyznę przypominającego wikinga, zwanego Rochem i ciapkowatego, rozkosznie sepleniącego czorta   –  Bazyla, który ucieka z czeluści piekielnych przed swym okrutnym ojcem i jak gdyby nigdy nic zadomawia się w koszu na pranie u pani doktor. Przypadek sprawia, że właśnie w miejscu, gdzie kiedyś stała Lichotka, Oda postanawia wybudować dom bez elektryczności, centralnego ogrzewania i wsz

Włodzimierz Zientarski w jednym z wywiadów przyznał, że tak bardzo kocha motoryzację, że nie jest w stanie źle mówić o samochodach. Owszem, wytknie błędy, ale w zamian doszuka się pozytywów. W przypadku książki Kristen Ashley rzecz się ma podobnie. Autorka poświęciła swój czas, energię, zaangażowała się  w tworzenie tej powieści. To nie jest zła książka, po prostu nie jest skierowana do wszystkich. Zapraszam na spotkanie z romansem i mężczyzną idealnym. Bohaterami powieści są Mara Hanover, kobieta po trzydziestce, pracująca w dziale sprzedaży w miejscowym salonie meblowym oraz Mitch Lawson, detektyw policyjny. Mieszkają obok siebie od czterech lat. Mara żywi do sąsiada gorące uczucie, niestety jej niska samoocena i wiara we własne możliwości utrudniają jej bliższy kontakt z mężczyzną. Wszystko odwraca się pewnego popołudnia, kiedy to Mitch naprawia jej uszczelkę pod zlewozmywakiem i w ramach podziękowań umawiają się na randkę, do której jednak nie dochodzi. Mitch jest type

Ta kilkusetstronicowa historia wyrwała mi z życia prawie trzy wieczory. I bardzo dobrze, bo wcale nie żałuję! To kryminał najwyższych lotów, którego akcja umiejscowiona jest w hiszpańskiej Vitorii. Samo miasto i otaczające je mniejsze wsie są niezwykle malownicze i wyjątkowo piękne. W tym mieście jednak, w najważniejsze święta dzieją się okrutne rzeczy. Przed dwudziestoma laty, seryjny morderca popełnił osiem rytualnych morderstw, po dokonaniu których trafił do więzienia. Po wielu latach jednak, w wyjątkowo pięknych, ale też przerażających okolicznościach odnalezione zostają zwłoki pary dwudziestolatków. Okoliczności ich śmierci do złudzenia przypominają zamknięte śledztwo sprzed lat. Pytanie brzmi: kto zabija, skoro domniemany morderca przebywa w więzieniu? Dwoje śledczych; Unai Ayala oraz Estibaliz Ruiz de Gauna są profilerami kryminalistycznymi. Zostają wezwani na miejsce zbrodni. W Starej Katedrze, archeolodzy natknęli się na nagie zwłoki dwojga młodych ludzi, którzy leże

Lubicie ten moment, kiedy literatura wyciąga do Was macki i lepkimi od liter przerażającymi słowami grzebie w głowach doprowadzając do szewskiej pasji lub palpitacji serca? Ja też, ale powiem szczerze, że czasem trudno taki duszny klimat unieść. Właśnie skończyłam czytać i ucieszyłam się, że odetchnę pełną piersią. Niestety to nie takie proste. Ta historia wwierciła mi się w mózg i nie pozwala mi o sobie zapomnieć.  Nowy Orlean w latach dwudziestych XX wieku, to pełne sprzeczności miasto. Z jednej strony politycznie poprawne, nakładające na mieszkańców ograniczenia (prohibicja) i żyjące konwenansami, a jednocześnie miasto pełne alkoholików, brudnego seksu, narkotyków i handlu żywym towarem. To również miasto, w którym okultyzm i czarna magia wyzierają z każdej szczeliny w starych domach i doprowadzają na bagna. A tam czeka już tylko diabelska prastara siła, śmierć, zniszczenie i okrutny niebyt. John Raymond Legrasse, miejscowy policjant, alkoholik, brutalny przedstawicie

Nie znam osoby, która nie miewa dni słabości. Dni, w których najchętniej zanurzyłaby całe swoje śmiertelne ciało w puchu kołdry i nie wynurzałaby stamtąd nosa przez cały dzień. Albo nie. Jednak wychylałaby się nieco sięgając raz po raz po kieliszek z winem albo czekoladową pralinę. Macie tak czasem? Bo ja tak! Pani Bukowa, czyli znana wszystkim postać z sołszialmidiów, postanowiła uratować nas wszystkich przed okropieństwami życia codziennego i stworzyła życiowy nieporadnik o tym jak zrobić, żeby się nie narobić oraz czasem zeżreć coś dobrego nie wzbudzając poczucia winy. To druga część zabawnej książeczki dla dużych dzieci, które lubią czasem udawać, że zabawa w dorosłość to tylko problem przejściowy i w każdej chwili mogą powrócić do sielskiego dziecięcego życia. Tak naprawdę to można czasem zrobić skok w bok i jak nikt nie patrzy pokolorować obrazki, wyciąć zabawne sentencje i powiesić na tablicy korkowej, a potem, ukradkiem, złożyć mały samolocik i puścić go w ruch sił

Niezwykle inteligentna, lotna i żwawa historia. Pełna tajemnic i niedopowiedzeń. Czasem bywa mroczna, a kiedy indziej w wysublimowany perwersyjna. Fantastyczne, doskonale wykreowane postaci, smaczny język literacki na wysokim poziomie. Książka jest mroczna niczym "Wywiad z Wampirem", do tego tajemnicza i ociekająca seksualnym napięciem. Jestem zachwycona dziewiętnastowiecznym Londynem, kurtuazją, muzyką oraz... wampirami. Ach! Żałuję, że tak późno trafiłam na tę pozycję.  Tak napisałam o pierwszym tomie wampirycznej sagi Agaty Suchockiej  – "Woła mnie ciemność". Już 14 lutego do księgarń trafi część druga, czyli "Twarzą w twarz". A co o niej można powiedzieć? Otóż, na pewno nie to, że jest sztampowa i przewidywalna, ale po kolei. Pisząc o tej książce, po raz pierwszy nie chcę opisywać fabuły. Mam zamiar ją przemilczeć, po to by czytelnik sam się przekonał i zadecydował czy podoba mu się ta tematyka i jest w stanie zaakceptować świat, o któr

Pamiętam ten moment, kiedy po raz pierwszy wzięłam do ręki Harry,ego Pottera. Zachwycałam się każdą literką, kibicowałam młodemu czarodziejowi i wzruszałam się razem z nim. Ta książka była tak świeża i inna od naszych rodzimych lektur, że do tej pory nie spadła ze złotego miejsca na moim podium ukochanych książek. Na drugim miejscu uplasowała się Sarah J. Maas ze Szklanym Tronem, a o trzecie aktualnie walczy pewna płomiennowłosa Riyah, która postanowiła zostać maginią we frakcji bojowej. Akademia Magii to było jej marzenie. Wiedzieć natomiast musicie, że ta szkoła nie ma absolutnie nic wspólnego z Hogwartem. Piętnastoletnią Riyah poznajemy w momencie przystąpienia do nauki w najbardziej prestiżowej szkole magii. W szkole tej, na pierwszym roku uczy się niemalże setka dzieciaków, których marzeniem jest zostanie adeptem wybranej przez siebie frakcji; Uzdrawiania, Alchemii i Boju. Niestety, nauka tam nie należy do przyjemnych, ba, bywa bardzo niebezpieczna i kontuzyjna. Na pier