Przejdź do głównej zawartości

Posmaruję jeszcze

- Od czego zacząć? - pomyślał Marek - mhmhmhm, pachnące masło morelowe, krem z wyciągiem z ylang ylang, a może balsam z oliwą z orzechów makadamia?







Chciał zrobić Gabrysi niespodziankę, rozochocić jej wspaniałe ciało. Namówić do namiętnych zbliżeń, gorącego dotyku i ekstatycznych uniesień. Uwielbiał jej gładkie, nawilżone i pachnące ciało. Kochał całować gładkie uda, jędrne pośladki i masować zmysłowe piersi. Był podniecony. Nie mógł się doczekać wieczora.


Kupił butelkę Dom Perignon i zmroził do odpowiedniej temperatury. Truskawki i jagody czekały w wielkiej oszronionej misie. Płatki róż rozsypane po pokoju upajały zmysły wraz z ciężkim zapachem piżmowych świec.

Zaplanował każdą minutę wspólnego wieczoru.
Miał poprowadzić wybrankę do materaca pokrytego karminową narzutą, położyć ją na łożu i obsypywać nagie ciało płatkami kwiatów. Głaskać, wodzić palcem po krzywiźnie uda, pieścić cudowną i miękką kobiecość. Kiedy byłaby już bliska spełnienia - dać oddech, podać lampkę musującego trunku i ochłodzić emocje.

Chciał wymasować piękne ciało oliwką i drażnić delikatną skórę piersi. Marzył o całowaniu i pogryzaniu płatków uszu, pieszczeniu kości obojczykowych i powolnej, namiętnej penetracji.
Ależ był podniecony! Niemalże czuł słono - słodki smak Gabrieli. Jej gorące wnętrze i zmysłowe spojrzenie mówiące: jeszcze! Nie miał zamiaru zaspokajać jej szybko. To ma być długa i słodka tortura. Chciał wznieść seks na wyżyny, doprowadzając do orgazmowego apogeum.
O tak! Planowanie było mocną stroną Marka!

Był przekonany o słuszności swej decyzji. Nie mógł jednak zachować się infantylnie i nie przygotować własnego ciała do seksualnych uniesień. Do przyjazdu kochanki brakowało jedynie godziny. To powinno wystarczyć na przygotowanie afrodyzjaków i łazienkowe ablucje.
Nie mógł zdecydować się na żaden ze specyfików leżących na półce. Po dłuższym namyśle, postawił na krem - żel, umieszczony w dużym, pięciolitrowym wiadrze.

Żel miał dziwną, ciągnącą się konsystencję. Zanurzał palce i powolnymi, okrężnymi ruchami nakładał na ciało. Dokładnie wmasował specyfik w mosznę i ruchami frykcyjnymi wtarł sporą ilość w fallusa.
- Och! - jęknął, ale opanował się i dokończył nacieranie ciała. Przyjemnie klejący i oślizły wszedł do sypialni i z dwoma kieliszkami szampana stanął przy drzwiach i czekał na Gabrielę.
Każdy centymetr ciała Marka drżał w nerowym oczekiwaniu. Skóra zaczynała się ściągać i piec, ale to wzmogło stan podniecenia i erekcję.
Usłyszał trzaśnięcie drzwi wejściowych i szybkie kroki w kierunku łazienki.
- Cudowna godzino! Nareszcie! - uśmiechnął się do swoich myśli i czekał...
Czekał...
Czekał...
Kiedy otworzyły się drzwi, on przypominał posąg z Muzeum Figur Woskowych Madame Tussaud i ledwo ruszał powiekami. Gabriela zrobiła krok do przodu, dzierżąc w dłoni jakąś białą płachtę. Wytrzeszczyła oczy i ryknęła śmiechem:

- Już wiem, gdzie podział się krochmal do prześcieradeł!

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Bajka o królowej Róży

Całkiem niedaleko, bo tuż za brzozwym lasem, stał biały domek pokryty starą cementową dachówką, którą tu i ówdzie pokrywał mech. Pomalowane na zielono okiennice lśniły w słońcu, a wielkie, otwarte na oścież drzwi zachęcały do odwiedzin. W domku mieszkał ogrodnik Szkuta, którego największą miłością było hodowanie kwiatów. Jak nikt inny znał wszystkie rośliny znajdujące się w ogrodzie, dbał o nie, pielęgnował i pomagał rosnąć. Jego największą tajemnicą było to, że potrafił porozumiewać się ze swoimi kwiatami. To właśnie one mówiły mu gdzie najlepiej je posadzić, w którym miejscu ziemia jest odpowiednio żyzna, a w którym miejscu wyleguje się rudy kocur Stefek i lepiej byłoby to miejsce omijać. Szkuta kochał swój ogród, ale brakowało mu rośliny, z której byłby dumny i mógłby chwalić się nią wśród znajomych. Pragnął takiej rośliny, która królowałaby w jego ogrodzie, dlatego w pierwszy piątek czerwca wybrał się na wielki targ rolniczy z zamiarem zakupienia sadzonek. Jego ...
3 komentarze
Czytaj więcej

Bajka o wrocławskich krasnalach

Baju, baju, bajka... Wszystkie dzieci wiedzą o tym, że krasnoludki to małe dzieln e skrzat y , które pracują w nocy i pomagają ludziom. Ale czy wiecie, że jest miasto, w którym krasnale żyją i mają się dobrze? Nie? No to spieszę z pomocą. Otóż krasnale mieszkają we Wrocławiu, pięknym mieście położonym na Dolnym Śląsku. Mieszka tam pewien mały chłopiec, który przeżył niezwykłą przygodę. Mam 10 lat i na imię mi Cyryl. Mieszkam z mamą w dzielnicy Psie Pole we Wrocławiu, w starych koszarach wojskowych. Mój tato był porucznikiem w wojsku, ale zginął na misji i zostaliśmy z mamą we dwoje. Mam rude włosy i piegowaty nos. Nie przeszkadza mi to jednak, bo mama mówi, że dzięki temu jestem wyjątkowy. Chodzę do szkoły na naszym osiedlu i mam wielu przyjaciół. W naszym bloku mieszkają ludzie, którym często pomagam. Czasem pomagam sąsiadce z dołu, wyprowadzam psa pana Kazimierza lub przytrzymuję ciężkie drzwi od klatki, żeby Pani Krysia mogła swobodnie wejść wraz ze swoimi rozkrzycza...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Aleksandra Pakuła – Lekcja hiszpańskiego

 Mój cykl na romanse trwa w najlepsze. Od kilku dni trafiam na te, które aż chciało się czytać, bo napisane były ładnie i nie raniły oczu. Dziś o jednym z nich. Nie to, że będę słodziła i opowiadała, że och i, że ach, ale wielu minusów w niej nie było. Była za to bardzo fajna historia i całkiem sprytnie poplątana fabuła. Historia Adrianny to książkowy przykład kobiety krzywdzonej przez męża, wielokrotnie bitej, poniżanej i wykańczanej psychicznie. Odejście od męża-kata to najlepsza decyzja w jej życiu, ale niestety nie kończy się happy endem. Jej mąż, wzięty prawnik, człowiek z wieloma znajomościami w branży, nie daje kobiecie odejść od niego bezboleśnie. Sąd zasądza na jego rzecz alimenty, które kobieta musi spłacać w comiesięcznych transzach, przez co traci niemal wszystko na co pracowała, łącznie z ukochanym salonem piękności. Pomocy udziela jej wujek, który w Hiszpanii prowadzi dobrze prosperującą restaurację. Dziewczyna pozostawia w Polsce swoją córkę i wyjeżdża na kilka miesi...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej