Żunia

  Trudno jest czytać o żałobie, śmierci i samotności, jeśli rany są zbyt świeże lub kiedy ten ból już za nami. Warto jednak sięgnąć po taką powieść wcześniej, by wiedzieć co może nas czekać i z czym będziemy się musieli zmierzyć.  A to czeka każdego z nas. Bez wyjątku. Mamy tu sześć różnych historii śmierci, ludzi cierpiących z powodu straty oraz Centrum Autopsji Psychologicznej, które pomaga przejść ludziom przez traumy związane ze śmiercią bliskich im osób. Wszystko to łączy ze sobą budka telefoniczna, dzięki której po raz ostatni można porozmawiać z osobami zmarłymi. Ta książka to fabularny patchwork. Mamy tu kilka różnych opowieści, które pozornie do siebie nie pasują, ale w ogólnym rozrachunku, dojdziemy do wniosku, że ten początkowy chaos ma sens i wszystkie elementy jednak do siebie pasują. Opowieść Lee to przejście z bohaterami przez wszystkie etapy żałoby; depresję, złość, zwątpienie i pogodzenie się z utratą. To nieprawdopodobnie bolesna podróż w głąb ludzkiej, zrani...

  Trudno czyta się książki niewygodne w odbiorze, bolesne w odbiorze, często przypominające osobie czytającej o własnych problemach. Mam tu na myśli powieści o szeroko rozumianej rodzinie, współzależności, przywiązaniu i chorym uczuciu, któremu czasem bliżej do syndromu sztokholmskiego niźli do miłości. Ale te książki są potrzebne i ważne. Być może to tylko beletrystyka, powieść z gatunku domestic noir lub zwykły dramat, ale ważny jest o tyle, że człowiek zdaje sobie sprawę, jak ważna w życiu jest rodzina i czy naprawdę da się bez niej żyć w szczęściu. Jeśli szukacie tu pędzącej na łeb na szyję fabuły, plot twistów niczym w rasowych kryminałach czy thrillerach to muszę Was rozczarować. Ta powieść bowiem jest spokojna. I choć bohaterowie są skrajni i bardzo wyraziści, to ich życie jest dość przewidywalne. Tutaj rzeczy po prostu się dzieją. Krok po kroku, metr po metrze przesuwają się do przodu. Nie jest to jednak powieść niestrawna czy ciążąca na czytelniku ze względu na emocje. Jes...

 Tuż po zakończeniu tej odprężającej i lekkiej jak mgiełka lektury, postanowiłam napisać słów kilka, by podsumować co też kryje się wewnątrz tej iście słowiańskiej okładki. A, że kryje się w niej wiele dobrego, toteż opowiadam co następuje. Tytułowa Widunka, to nastoletnia Mira, mieszkająca w niewielkiej osadzie blisko ciemnego boru. Mieszkańcy to niezwykle pracowici ludzie, którym codzienność mija na pracy w polu i wyplataniu wiklinowych koszy, które później wędrują do sąsiednich osad. Pewnego razu, odwiedza ich dziad wędrowny – Roch, do którego wkrótce dołącza ciekawa świata Mira i razem ruszają na wyprawę. Wszystkich tych, którzy myślą, że jest to powieść podobna do "Szeptuchy" Kasi Miszczuk muszę wyhamować, bo nie o tym jest ta opowieść. Nie ma tu bezbrzeżnych porywów serca i wielostronicowych opisów bogów, odprawianych guseł czy recept na lecznicze nalewki. Tu jest spokój i wielka cisza, która oplata czytelniczki niczym macki. Jest to przede wszystkim baśniowa opowieść o...

 Co kilka powieści staram się przeczytać coś totalnie odmóżdżającego, co jednocześnie dostarczy mi rozrywki, ale też uniesień romantycznych. I tym sposobem trafiłam na Lily Gold. Bez czytania blurbów i streszczeń, zabrałam się do lektury i... się zdziwiłam. Nie dlatego, że opisano tu związek poliamoryczny, ale dlatego, że po lekturze "Pucking around" jedno oko mi niemal wygniło, a drugie do tej pory niebezpiecznie drga. Wiedząc więc o treści, od razu porównałabym ją z tym potworkiem i nie ruszyła nawet małym palcem u stopy. A tak, przeczytałam, uśmiałam się i zrelaksowałam jak trzeba. Bez zbędnego owijania w bawełnę, muszę wspomnieć, że w tej książce trzech mężczyzn (przyjaciół) spotyka się z jedną dziewczyną, która prosi ich o pomoc w randkowaniu i nie odstraszaniu pretendentów do związku. Wszystko się jednak komplikuje kiedy w ich przemyślany układ wkradają się uczucia, a dziewczyna zakochuje się w nich wszystkich po równo. Trzeba przyznać, że autorka skupiła się tutaj mocn...

 Jakież było moje zdziwienie, kiedy odkryłam, że wcale nie mam przed sobą romansu, tylko rasowy thriller z odrobiną pieprzu? Ano wielkie i bardzo pozytywne. Romans postanowiłam więc przeczytać w następnej kolejności, a w tamtym momencie skończyć tę historię. Szanowni, sięgając po tę powieść możecie odnosić wrażenie, że będziecie mieć do czynienia ze zwykłym, ckliwym romansem, co wcale nie jest złe, ale wiedzieć musicie, że tego tu nie znajdziecie. W tej książce nic nie jest oczywiste. Romans jest skomplikowany, niełatwy, pełen niedomówień i tajemnic. Jest też dość wysublimowany i swego rodzaju metafizyczny.   Trzeba przyznać, że ta powieść przesycona jest wieloma, skrajnymi uczuciami. Jest i zauroczenie, miłość, ale też złość, nienawiść i zazdrość. Wszystko to miesza się ze sobą i powoli, ale sukcesywnie pozwala odkrywać kolejne karty.  Wszystko się tutaj zgadza. I rozemocjonowani, pełni sprzeczności bohaterowie, i niebanalna historia, ale też doskonałe, zgrabne dialogi i...

  N adszedł czas na trzeci tom "guilty pleasure" czytelniczek zachwycających się sagą od Julii Quinn. I to naprawdę jest duża przyjemność na kilka wieczornych godzin. Tym razem miłość krąży wokół Benedicta, drugiego chronologicznie brata z rodu Bridgerton. Trzydziestoletni mężczyzna nadal nie znalazł sobie drugiej połowy, jest na celowniku wielu panien na wydaniu, ale i tak zupełny przypadek zwraca jego zainteresowanie ku tajemniczej nieznajomej, którą poznaje na jednym z balów maskowych. I choć nie zna jej imienia ani nazwiska, przez dwa lata tęskni i marzy o kobiecie w srebrnej sukni, która zawładnęła jego umysłem. Los ma dla niego niespodziankę i ponownie stawia Sophie na jego drodze. Początkowo historia bardzo przypomina opowieść o Kopciuszku, a dwie potworne siostry i okrutna macocha, wpisują się w to idealnie. Później rzecz ma się zgoła inaczej, niemniej jednak początek i morał są bardzo podobne. To bardzo piękny romans umiejscowiony w XIX wieku, z fajnym, wielopostacio...

  Kiedy przeczytałam "Ostatnie dni w Berlinie" byłam zachwycona niemalże każdym elementem tej powieści. Podobał mi się i oryginalny pomysł, i złożoność wątków, ale też ukazanie Niemców – okrutnego okupanta – jako naród wybrany, ale i cierpiący za ideologię oszalałego człowieka. W przypadku "Victorii" liczyłam na podobny poziom, ale szybko okazało się, że geniusz autorki sięga jeszcze wyżej. Jest to opowieść tocząca się tuż po zakończeniu II wojny światowej w podzielonym niczym tort Berlinie. Victoria wraz z córką i siostrą Rebeccą mieszkają w amerykańskiej części miasta, usiłując utrzymać się przy życiu, zdobyć jedzenie, odzież czy opał na zimę. Rebecca zajmuje się małą Hedy i prowadzeniem domu, a Victoria stara się zarobić na ich utrzymanie, parając się wszelkich możliwych prac i stosując handel wymienny z sowiecką częścią Berlina. Do czasu jednak, kiedy kobieta poznaje przystojnego Amerykanina, a zazdrosna siostra rozpoczyna prywatną vendettę, przy okazji wchodząc...

 To, co doceniam w piórze Agaty Kunderman to niezwykła inteligencja i umiejętność doskonałego składania fabuły. Jej powieści to taki kryminalny "pewnik". Sprawdzą się w każdej sytuacji i nie zawiodą. To, co zachwyca w tej książce, to nieprawdopodobnie lotny styl. Autorka maluje słowem, wdziera się do umysłu czytelnika i macha z rozmachem literackim pędzlem, zachwycając i pozostawiając w głowach niepokojące obrazy. Kreśli swe myśli krzepko i z rozmysłem, głaszcze po główce, a potem uderza z impetem pomysłem inteligentnym i oryginalnym. Jeśli zaś chodzi o fabułę, to jest przemyślana, logiczna i ładnie poskładana. I choć najważniejszy jest tu morderca i ścigający go śledczy, to jednak ten typowo górski anturaż wypycha się tu na pierwszy plan i lśni na tym zbrodniczym firmamencie niczym gwiazda. Umiejscowienie akcji w tym miejscu to strzał w dziesiątkę. Powieść udekorowana jest wspaniałymi i mięsistymi dialogami, które wynikają jedne z drugich i nie pełnią roli sztucznego wypełni...

 W serii "Piąta strona świata" ukazało się kilka doskonałych powieści, w tym moja ukochana opowieść Caroliny De Robertis – Cantoras." Ta górska historia jednak, stworzona przez wietnamską pisarkę, która doświadczyła wojny, poruszyła mną do głębi i pozwoliła spojrzeć na pewne rzeczy zupełnie inaczej. To, co zachwyca od samego początku to doskonały warsztat, perfekcyjny w każdym calu. Nguyen pisze lirycznie, barwnie i błyskotliwie, co tylko ułatwia wchłanianie tej historii i życie nią. A, że opowiadana jest przez autorkę naprzemiennie, w różnym czasie, toteż wyciągnąć z niej można samą esencję Wietnamu, siłę tego niezwykłego narodu i moc wiary w to, że w końcu nastanie spokój.  Ta powieść hipnotyzuje nie tylko pięknym, lotnym i plastycznym językiem, ale też zmiennymi nastrojami, które autorka poprzetykała jakby pracowała nad wyjątkowo barwnym kilimem. Świetnie też dobierała panującą na zewnątrz aurę i komponowała ją z nastrojami towarzyszącymi głównym bohaterkom.  Przez dz...

 Romanse to dla mnie zwykle odskocznia od codzienności, coś w rodzaju słodkiego ciastka do kawy. Nie myślę wtedy zbytnio o fabule, tylko czytam, przeżywam wraz z bohaterami i... zapominam o całej historii tak szybko, jak tylko odłożę książkę na półkę. Tym razem jednak historia zostanie ze mną na dłużej, a to dlatego, że bardzo mądrze tu wszystko rozpisano. Zaczyna się dość banalnie, ponieważ mamy do czynienia z dwojgiem studentów, którzy oprócz nauki mają też swoje hobby i pracę. Henry, po zajęciach całkowicie oddaje się treningom hokejowym, a w wolnych chwilach maluje. Halle, natomiast to świetna studentka o pisarskich aspiracjach, głowie pełnej marzeń, ale nade wszystko osoba niezwykle empatyczna i pomocna, stawiająca dobro drugiego człowieka ponad swoje. Tych dwoje spotyka się ze sobą w jednej z okolicznych księgarń, w których dziewczyna prowadzi kółko literackie. I tak zaczyna się ich trudna, wielopoziomowa znajomość. Niech Was jednak nie zwiedzie infantylność tej znajomości. A...

 W powieściach obyczajowych szukam spokoju. To właśnie one są dla mnie balsamem dla duszy i przy nich naprawdę wypoczywam. W "Domu pod kasztanem" znalazłam to wszystko, ale też i kilka innych rzeczy i z rozkoszą się nimi dzielę. Opowieść rozpoczyna się szalenie sielsko i spokojnie. Autorka powoli, sukcesywnie wprowadza czytelnika w świat pełen zapachów, smaków i nostalgii. Snuje swoją historię z wprawą barda i coraz bardziej oplata czytelnika swoimi mackami. Niezauważalnie i bezboleśnie zaciekawia baśniowością i obietnicą spędzenia cudownych, absolutnie relaksujących scen. Wszystko się tu zgadza. Są i elementy baśniowe, które wprowadzają do powieści nieco magii, są i sceny przygodowe, ciekawe i przyciągające wzrok. Ale są też opowieści stricte obyczajowe, swojskie, znajdzie się szczypta romansu, przyprawiająca o szybsze bicie serca i to, co powoduje, że książka jest inna niż wszystkie, czyli kilka ładnych i sensownych słów o poszukiwaniu siebie. Tak, znajdują się tutaj mądre ...