W literaturze romantyczno-erotycznej można w tej chwili przebierać jak w ulęgałkach. Wybór jest olbrzymi i czasem można znaleźć takie pozycje, od których bolą oczy, a czasem miło spędzić czas i nawet pomarzyć.
Dziś krótko o Królowej Nocy, autorstwa Izabeli Zawis.
Każda z nas zna bajkę o Kopciuszku i każda doskonale zdaje sobie sprawę, że to tylko miła opowieść na dobranoc. Czasem jednak miło jest pomarzyć o swoim księciu na przysłowiowym białym koniu i powzdychać z ukontentowaniem. Jeszcze lepiej, kiedy można o tym przeczytać. Wtedy wyobraźnia sama podsuwa nam obrazy, od których dostajemy wypieków na twarzy. I choć wiemy, że w tego rodzaju literaturze pomysły się już wyczerpały, to ja zachęcam do tego, by wybierać książki, od których nie bolą oczy i czyta się tak przyjemnie, jak rozmawia z przyjaciółką.
Oliwia jest studentką farmacji, mieszka z uroczą parą gejów w wynajmowanym mieszkaniu. Niestety, okazuje się, że kredyt studencki, który zaciągnęła by skończyć studia, jest już na wyczerpaniu i dziewczyna musi znaleźć sobie pracę, by móc opłacić pozostałe semestry nauki. I w końcu wybiera się na rozmowę kwalifikacyjną do nocnego klubu, poznaje Leona. Od tej pory, jej życie zmieni się o sto osiemdziesiąt stopni i nic już nie będzie takie jak dawniej.
Historia jest sztampowa i powszechnie znana. Ona biedna studentka, on przystojny, bogaty biznesmen przed trzydziestką i powtarzające się schematy krążenia kochanków wokół siebie, badania swoich charakterów i poznawania przyzwyczajeń. Niemniej jednak, książka napisana jest ładnie. Nie ma tu miejsca na podwórkowe słownictwo, przejaskrawione zachowania czy grafomaństwo. Widać, że autorka stara się, by tekst nie był infantylny i mdły.
Jeśli zaś chodzi o bohaterów, to według mnie są zbyt wyidealizowani. Rzadko popełniający błędy, nie działający pod wpływem impulsu, a jeśli już, to zawsze mają na to rozsądne wytłumaczenie. Wrzuciłam wszystkich do "jednego wora", ponieważ żadna z postaci nie wyróżnia się na tyle, by wiodła prym.
Polubiłam bardzo parę gejów, którzy pojawiają się na początku książki i trochę mi żal, że nie dane mi było poznać ich lepiej.
Pojawiła się też rysa na obliczu idealnego Leona zaraz po traumatycznych przeżyciach Oliwii. Jego dziwne zachowanie jest kompletnie niezrozumiałe i niewyjaśnione. Mogę się jedynie domyślać. Brakowało mi tutaj wspólnej relacji, uczuć targających obojgiem i motywów tłumaczących jego zachowanie.
Sceny intymne, Autorka potraktowała obrazowo, ale nie są rozwleczone na kilkadziesiąt stron, tylko podane w miłej dla oka, skondensowanej formie.
To nie jest zła propozycja. Skłamałabym, mówiąc, że nie sprawiło mi przyjemności jej czytanie. Jest to lektura lekka i całkiem zajmująca.
Jeśli więc szukacie książki, która uprzyjemni Wam czas, powieści, która nie wymaga skupienia, a dostarczy wrażeń i romantycznych uniesień, to jest to dobry adres.
Komentarze
Prześlij komentarz