Żunia

  Krystyna Mirek to niekwestionowana mistrzyni opowiadania o życiu i... kobietach. Jej powieści zazwyczaj podnoszą na duchu i dają nadzieję, opowiadają o kobietach, które żyją tu i teraz i łatwo się z nimi utożsamić. I tym razem autorka nie zawiodła swoich czytelniczek, pisząc powieść obyczajową, którą po prostu chce się czytać. Jest to opowieść o kilku zupełnie różnych kobietach, które z pozoru nie mają ze sobą nic wspólnego. Nie łączą ich charaktery, ani praca, ale jest coś, co je spaja – swego rodzaju porozumienie. Trzeba Wam wiedzieć, że to historia wielowarstwowa i przekładana informacjami niczym kilkupiętrowe ciasto z kremem. Opowiada o wielu ważnych dla nas rzeczach, ale też wskazuje błędy, których nie powinniśmy w przyszłości popełniać. Autorka wiele mówi o niezależności kobiet, o tym, by wbrew wszystkiemu dążyć do celu i spełniać swoje marzenia. Próbować, myśleć, podejmować odważne decyzje i nie dać sobie wmówić, że kobieta jest mniej warta od mężczyzny. Nie jest to a...

  Zbrodnia wołyńska to szalenie bolesny i wyjątkowo trudny temat dla większości Polaków. Z tym wybitnie poruszającym ludzkie serca dramatem próbowało poradzić sobie wielu, ale tylko kilku osobom udało się to niemal wybitnie. Dziś jednak nie o powieściach mowa, które powstały na kanwie tych okropnych wydarzeń, a o książce mówiącej wprost  –  kto jest odpowiedzialny za te potworne zbrodnie. I nie była to wcale jedna osoba, a kilkanaście. Ludzkość wielokrotnie miała już do czynienia z radykalizmem. To właśnie przez skrajne poglądy i wyjątkowo trudne do zrozumienia działania, dochodzi do najokrutniejszych zbrodni. Skąd jednak wzięły się wśród katów odpowiedzialnych za rzeź wołyńską? O tym pisze Marek A. Koprowski, ukazując kilkanaścioro diabłów w ludzkiej skórze, którzy czerpali siłę i radość z mordowania. Autor przedstawił tu sylwetki kilkunastu największych zbrodniarzy wołyńskich. W krótkich, acz wypełnionych treścią po brzegi rozdziałach, opisał ich marsz do zła i okrucień...

 Czytuję du Maurier od czasu do czasu, zawsze zachwycona jej kunsztem pisarskim, wielowątkowością i ponadczasowością powieści. Nie zwróciłam jednak uwagi na fakt, że nie poznałam historii, którą zadebiutowała. I oto jest. Aż trudno uwierzyć, że rozpoczęła swoją drogę literacką tak skomplikowaną powieścią, ale, że talentu jej odmówić nie można było, toteż w zasadzie, moje zdziwienie nie powinno mieć miejsca. Powieść rozpoczyna się od Janet, która stoi nad stromym szczytem kornwalijskiego klifu i wkraczając w związek małżeński, żegna się z dotychczasowym życiem i marzeniami o podróżach, wolności, poznawaniu świata i siebie. Niespokojny duch, który żyje wewnątrz niej, odrodzi się jednak po stu latach w zupełnie innej Janet. Jest to wielopokoleniowa saga rodzinna, w której dziedzicznie przenoszony jest pewien gen tęsknoty za nieznanym.  Autorka to mistrzyni wodzenia czytelnika za nos. Doskonale wprowadza w klimat powieści, przedstawia pewne fakty, intryguje i wyjaśnia tylko części...

 Z historią angielską, choć niezwykle ciekawą i barwną, niewielu z nas ma do czynienia na co dzień. Zwykle czerpiemy wiedzę z filmów historycznych lub reportaży, a rzadziej zaglądamy do książek. I choć Elizabeth Fremantle nie napisała książki sensu stricte historycznej, a jedynie beletryzowaną powieść, której fabułę umieściła w Anglii XVI wieku, to jednak o prawdę martwić się nie trzeba, bo to właśnie fakty historyczne są stelażem całej opowieści. Powieść dotyczy Katarzyny i Marii Grey, które po strasznej egzekucji ich siostry Joanny próbują wieść życie po swojemu, ale dworskie układy, polityka i konwenanse im na to nie pozwalają. Szukają więc pomocy u flamandzkiej portrecistki, która wówczas wymykała się konwencji i była uznawana za skandalistkę, ale zadomowiła się we dworze. Tymczasem, w rodzinie królewskiej na świat nie przychodzi żaden męski potomek i sukcesja może leżeć po stronie kobiet. Walka więc trwa... Zanurzenie się w intrygach dworskich, polityce i skandalach panujących...

 Kiedy wydaje mi się, że Anna Rybakiewicz wyczerpała już pomysły na rzewne powieści osadzone w czasie drugowojennej zawieruchy, autorka powraca z kolejną porcją wzruszeń. I można by się zastanawiać, czy aby nadal utrzymuje poziom lub nie pojawiają się elementy powtarzające, ale nie. Wciąż i wciąż zachwyca i ściska czytelnicze serca tak mocno, że trudno oddychać. Tym razem autorka poświęciła swój czas opowieści o pięknej i silnej miłości Polki do Żyda. Uczucie było tak trwałe i mocne, że nie powstrzymało młodziutkiej Heni przed niebezpieczną akcją odbicia ukochanego Moszka z łomżańskiego getta i ukrywaniu się przez dwa lata wraz z nim i maleńką dziewczynką. I kiedy wydaje się, że wszystko powoli zaczyna się układać, przewrotny los rozłącza ukochanych. Jak zwykle mamy tu do czynienia z solidną warstwą historyczną, na tle której autorka umiejscowiła swoją opowieść.  Dużo uwagi autorka poświęciła więzom rodzinnym, tym, co dla każdego człowieka jest najważniejsze; oddaniu, miłości ...

 Fantastyka, w której prym wiodą kobiety krnąbrne, inteligentne i żądne przygód to dość powszechna forma, ale takiej krewkiej i szalonej piratki, moje czytelnicze oko wcześniej nie dostrzegło. Przypomina może nieco stukniętego kapitana Sparowa... choć nie! Amina jest o niebo lepsza! Jest to pełnomorska powieść przygodowa, podprawiona magią i demonicznymi bohaterami. Na tyle zawadiacka, że chciałoby się zaśpiewać:  "Ciepła krew poleje się strugami,  wygra ten, kto utrzyma ship. W huku dział ktoś przykryje się falami, Jak da Bóg, ocalimy bryg." *słowa: Lech Klupś I jakaż to była przyjemność czytać o emerytowanej piratce, w wieku powiedzmy średnim, która po raz ostatni rusza w rejs ku nowej przygodzie! Tym razem stawia czoła frankońskiemu kolonizatorowi i robi to z rozkoszą i niebywałym sprytem. To błyskotliwa i wielowarstwowa powieść o rodzinie, miłości i odnajdywaniu w życiu celu. Pełna przekomarzanek, zabawnych akcji i pyskówek opowieść przygodowa, która z początku snuje ...

 Książki Moniki Cieluch niosą ze sobą otuchę i to, że zawsze warto walczyć. O siebie, o najbliższych, o marzenia, etc. Z powieści na powieść, jej historie są bardziej wyrafinowane, głębsze i piękniejsze. A dziś krótko o najnowszej, która stała się moją ulubioną. Jest to historia miłości dwojga ludzi, którzy są dla siebie stworzeni. Los płata im figle i rozdziela na kilka lat. Ich nici przeznaczenia jednak splatają się po dłuższym czasie, a życie szarpie nimi w każdą stronę i ciągnie ku sobie. Ponowne zbliżenie jednak jest procesem żmudnym i pracochłonnym, ale miłość przezwycięży każdą przeszkodę. To książka, którą śmiało włożyłabym do szuflady z gatunkiem YA. Przypominała mi nieco twórczość Abbi Glines, której romanse mają w sobie mnóstwo ładunków emocjonalnych, ale zawsze na pierwszym planie stoi miłość. Tak też było i w przypadku tej powieści. Lekkość z jaką Monika Cieluch opowiada o utraconym uczuciu jest niebywała. Pięknie opowiada o przeżytych traumach, ukazuje trudności, z kt...

 Powrót do baśniowej dalekowschodniej krainy, którą w pierwszym tomie tak spektakularnie zarysowała Elizabeth Lim, był wyjątkowo smaczny. Zachwyt nad tą niezwykłą powieścią nie opuszcza mnie do teraz, a od lektury mięło już kilka dni. Autorka wróciła do opowieści o dzielnej księżniczce Shiori w momencie, kiedy ta wylądowała na dnie oceanu, wśród stada bezwzględnych, ale honorowych smoków. To tu właśnie, dziewczyna dowiedzieć się musi do kogo należy perła i jak zwrócić ją właścicielowi. Nie jest to jednak koniec, a początek jej przygód, które są i fascynujące i niebezpieczne jednocześnie. To była wspaniała podróż przez wierzenia, mity i chińskie tradycje. Pełna smaków, aromatów, ale i przygód, które zatykają dech w piersi. Baśń napisana z rozmachem i pomysłem, cudownie logiczna i pełna zwrotów akcji budzących zachwyt. Fabuły nie przeładowano magią i tajemniczymi zaklęciami, a jedynie zaakcentowano ich obecność. Do tego dołożono garść legend, wierzeń i rozterek targających bohaterami...

 Fantastykę kocham i sięgam po nią zawsze, kiedy tylko mam okazję. A jak już do niej doda się szczyptę magii, kilka kropel esencji z przygód i ususzony w słońcu wyciąg ze słowiańskich wierzeń, to w takim garze rozmaitości ugotuje się zupa lekkostrawna i szalenie ciekawa. Przyznać więc muszę, że Adam Wyrzykowski świetnym kucharzem jest, bo uwarzył danie niezwykle smakowite. Głównym bohaterem tej powieści jest trzynastoletni Makary, który zmienia swoje dotychczasowe miejsce zamieszkania ze względu na pracę ojca. Szybko jednak poznaje nowych ludzi i zaczyna się czas niezwykle dla niego intensywny i pełen przygód. A wszystko to za sprawą dziwacznego posągu, który zostaje ujawniony podczas prac budowlanych. Od tego bowiem czasu w miasteczku zaczynają się dziać rzeczy szalone. Mnóstwo w tej powieści kolorowego słowiańskiego "potworstwa". Z tym, że nie wszystkie są okropne, a niektóre nawet zabawne. Wiedzieć Wam trzeba, że Makary spotka tu nie tylko sławną jak Polska długa i szeroka...

 Czy wiedzieliście, że w Ząbkowicach Śląskich, oprócz cudownej huty szkła, które zdobiło półki i kredensy tysięcy polskich (i nie tylko) gospodarstw domowych, jest krzywa wieża? A wiedzieliście, że przez wieki miasto nazywało się Frankenstein i być może stąd pomysł Mary Shelley na napisanie słynnego bestsellera. Jeśli nie wiecie, to zachęcam do lektury "Tymka, czarnego kota i tajemnicy krzywej wieży". Drodzy rodzice i młodzieży, która być może zbłądziła tuta, szukając ciekawej lektury. Oto przed Wami książka przygodowa niebanalna, która pyszni się smaczkami historycznymi, bawi krnąbrnymi acz wysoce inteligentnymi postaciami oraz uczy tego, o czym w historycznych książkach piszą rozwlekle i skomplikowanie. Jest to kolejna część przygód wesołej magicznej paczki przyjaciół, która rozwiązuje nie lada zagadkę. I ta lekko kryminalno-detektywistyczna historia zachwyca tak, że "połyka" się ją na raz. Nie nudzi bowiem wielostronicowymi opisami, historyczne ciekawostki są tu ...

 Czytam dużo i właściwie wszystko, dlatego też dużo wymagam. Lubię powieści logiczne, dobrze przemyślane i takie, które pozwalają oderwać myśli od rzeczywistości. Daniel Komorowski swoim "Szklarzem" wstrzelił się idealnie, ale też zaskoczył mnie solidnie, ponieważ wyrwał dla siebie kawałek tortu, którego mało kto ruszał. I bynajmniej nie był on niestrawny! Ba! Rzekłabym, że był smakowity dla czytelników szukających mocnych wrażeń. W bliżej nieokreślonej miejscowości dochodzi do brutalnego morderstwa. Miejscowy dziennikarz, dzięki łamigłówce zostawionej mu na wycieraczce, odnajduje zwłoki młodego mężczyzny. Dzięki materiałom zebranym na miejscu zbrodni, udaje mu się napisać reportaż niemal doskonały, co daje mu rozgłos i szacunek wśród kolegów i koleżanek po piórze. Szybko okazuje się jednak, że Adam Labuda znajduje przed drzwiami mieszkania kolejne wskazówki, a ciał zmasakrowanych przez opętanego żądzą krwi mordercę przybywa. To była wartka niczym strumień opowieść złożona ze...

 Irena Sendlerowa to postać wybitna. Na przestrzeni lat, podstawie jej życiorysu, powstały niezliczone książki, dokumenty i filmy. Maria Frances też pokusiła się o to pokusiła, ale napisała powieść jedynie inspirowaną życiem i działalnością tej wybitnej postaci. To nie jest książka sensu tricto historyczna. Najbliżej jej do powieści obyczajowej, z elementami historycznymi. W kilku miejscach fabuła jest dość wartka, ukazuje konspiracyjne działania podziemia, w innych zaś merytorycznie wyjaśnia i rozwiewa wojenne wątpliwości. Zaskakuje tajemnicami, ale też wybitnie niezrozumiałymi w XXI wieku poglądami, które mogą prowadzić do tragedii. Podaje na tacy wszystkie szczegóły sprzed lat i krok po kroku, wraz z bohaterami stara się dotrzeć do prawdy. Autorka manifestuje uwielbienie do Ireny Sendlerowej i w przystępny (czasem jednak nieco okrojony) sposób opowiada o jej historii.   autorka gromadzi w powieści wszystkie fakty, rozlicza bohaterki z życia, swoich decyzji i knowań tow...