Książki Moniki Cieluch niosą ze sobą otuchę i to, że zawsze warto walczyć. O siebie, o najbliższych, o marzenia, etc. Z powieści na powieść, jej historie są bardziej wyrafinowane, głębsze i piękniejsze. A dziś krótko o najnowszej, która stała się moją ulubioną.
Jest to historia miłości dwojga ludzi, którzy są dla siebie stworzeni. Los płata im figle i rozdziela na kilka lat. Ich nici przeznaczenia jednak splatają się po dłuższym czasie, a życie szarpie nimi w każdą stronę i ciągnie ku sobie. Ponowne zbliżenie jednak jest procesem żmudnym i pracochłonnym, ale miłość przezwycięży każdą przeszkodę.
To książka, którą śmiało włożyłabym do szuflady z gatunkiem YA. Przypominała mi nieco twórczość Abbi Glines, której romanse mają w sobie mnóstwo ładunków emocjonalnych, ale zawsze na pierwszym planie stoi miłość. Tak też było i w przypadku tej powieści.
Lekkość z jaką Monika Cieluch opowiada o utraconym uczuciu jest niebywała. Pięknie opowiada o przeżytych traumach, ukazuje trudności, z którymi bohaterowie muszą borykać się na co dzień, ale cały czas daje czytelniczkom nadzieję, że te trudy i starania warte są nagrody, która czeka na końcu tej ciężkiej podróży.
To urocza i bardzo romantyczna historia miłosna, pełna wzlotów i upadków, ale i nadziei na lepsze jutro, które dzięki wspólnej pracy może zaprocentować wspólnym, szczęśliwym życiem.
Gorąco polecam wszystkim miłośniczkom romansów, które nie skupiają się jedynie na relacji dwojga ludzi a ukazują prawdziwe życie, z blaskami i cieniami.
Komentarze
Prześlij komentarz