Przejdź do głównej zawartości

Kristen Callihan – Na jedną noc

 Obawiałam się nieco, że znów źle ulokowałam swój wybór i będę narzekała, ale okazuje się, że wale nie. Bo to fajna historia była i do tego znacznie lepiej napisana niż poprzednia książka tej autorki, czyli Ukochany wróg. Dziś słów kilka o najnowszej powieści Callihan.




Czasem wystarczy jedna krótka chwila, by zakochać się na zabój. Dowiaduje się o tym Drew, który po ujrzeniu płomiennowłosej Anny, traci dla niej głowę i robi wszystko, by przekonać do siebie dziewczynę. A sprawa jest tu dość skomplikowana, bo Jones ma zasady, których się trzyma i nie będzie łatwo przekonać ją do związku.

Callihan potrafi pisać romanse. Nie są tak płytkie jak niektóre z tego nurtu. Zawsze mają jakieś drugie dno, dzięki któremu książkę czyta się z ciekawością i bez zbędnego mrużenia oczu wywołanego żenadą. Jak zwykle, wszystko do siebie pasowało. Fajni, solidni bohaterowie z problemami, celne i zabawne dialogi oraz pikantne sceny łóżkowe.

To romans, który na pewno ukontentuje wiele czytelniczek łaknących miłej, bardzo romantycznej historii oraz odprężającej lektury. Ta opowieść napisana jest z taką lekkością, że przez fabułę niemal się płynie i nie wiadomo kiedy powieść się kończy.

To pierwszy tom opowieści o gwiazdach futbolu i jeśli poziom się utrzyma, to będzie to fajna seria przepełniona testosteronem i meczowymi przyłożeniami okraszonymi solidną dawką romansu. 

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Bajka o królowej Róży

Całkiem niedaleko, bo tuż za brzozwym lasem, stał biały domek pokryty starą cementową dachówką, którą tu i ówdzie pokrywał mech. Pomalowane na zielono okiennice lśniły w słońcu, a wielkie, otwarte na oścież drzwi zachęcały do odwiedzin. W domku mieszkał ogrodnik Szkuta, którego największą miłością było hodowanie kwiatów. Jak nikt inny znał wszystkie rośliny znajdujące się w ogrodzie, dbał o nie, pielęgnował i pomagał rosnąć. Jego największą tajemnicą było to, że potrafił porozumiewać się ze swoimi kwiatami. To właśnie one mówiły mu gdzie najlepiej je posadzić, w którym miejscu ziemia jest odpowiednio żyzna, a w którym miejscu wyleguje się rudy kocur Stefek i lepiej byłoby to miejsce omijać. Szkuta kochał swój ogród, ale brakowało mu rośliny, z której byłby dumny i mógłby chwalić się nią wśród znajomych. Pragnął takiej rośliny, która królowałaby w jego ogrodzie, dlatego w pierwszy piątek czerwca wybrał się na wielki targ rolniczy z zamiarem zakupienia sadzonek. Jego

Bajka o wrocławskich krasnalach

Baju, baju, bajka... Wszystkie dzieci wiedzą o tym, że krasnoludki to małe dzieln e skrzat y , które pracują w nocy i pomagają ludziom. Ale czy wiecie, że jest miasto, w którym krasnale żyją i mają się dobrze? Nie? No to spieszę z pomocą. Otóż krasnale mieszkają we Wrocławiu, pięknym mieście położonym na Dolnym Śląsku. Mieszka tam pewien mały chłopiec, który przeżył niezwykłą przygodę. Mam 10 lat i na imię mi Cyryl. Mieszkam z mamą w dzielnicy Psie Pole we Wrocławiu, w starych koszarach wojskowych. Mój tato był porucznikiem w wojsku, ale zginął na misji i zostaliśmy z mamą we dwoje. Mam rude włosy i piegowaty nos. Nie przeszkadza mi to jednak, bo mama mówi, że dzięki temu jestem wyjątkowy. Chodzę do szkoły na naszym osiedlu i mam wielu przyjaciół. W naszym bloku mieszkają ludzie, którym często pomagam. Czasem pomagam sąsiadce z dołu, wyprowadzam psa pana Kazimierza lub przytrzymuję ciężkie drzwi od klatki, żeby Pani Krysia mogła swobodnie wejść wraz ze swoimi rozkrzycza

O sercu, żółci i kiju w dupie

Od niemal dziesięciu lat moja najukochańsza babcia żyje ze stymulatorem serca, który pilnuje prawidłowego rytmu serca i nie pozwala mu na leniuchowanie. Dzięki temu urządzeniu najbardziej pomysłowa kobieta na świecie, czort wcielony i anioł w jednym, żyje i ma się dobrze. I niech tak będzie! Kontrole takich stymulatorów odbywają się raz do roku i od siedmiu lat mam przyjemność jeździć z babcią do poznańskiej kliniki po to by sprawdzić czy wszystko w porządku. Od wielu lat nic się tam nie zmieniło. Kolejki oczekujących na badanie, zaduch, smutek i strach przed tym co powie lekarz, bo jak mówi babcia, jak pompa w organizmie siądzie to już dupa blada. Żeby uniknąć zmęczenia , koszmarnych kolejek i wszechogarniającej rozpaczy, zdecydowałyśmy się na kontrole prywatne. Ludzi jest zdecydowanie mniej, ale zawsze znajdzie się ktoś z kim można pogawędzić, a babcia to uwielbia. Bardzo często, ku mojej uciesze chwali i podtrzymuje na duchu starszych od siebie pacjentów mówiąc, że świetn