Przejdź do głównej zawartości

Dorota Milli – Kobieta w deszczu

 To, co powinno charakteryzować dobrą powieść obyczajową, to według mnie życiowa historia i mądre, nienachalne przesłanie, które wynika z treści i łatwo je przyswoić. Cieszę się więc, że wybór "Kobiety w deszczu" okazał się pomysłem trafionym, a lektura bardziej niż intersująca.



Rzecz opowiada o psychoterapeutce Aletcie, która przejmuje gabinet po swoim mentorze i przyjacielu Bo. Jej pierwszą klientką okazuje się zagubiona Julia, która pragnie wyjaśnić skąd biorą się u niej pewne zachowania i wahania nastroju. Zaraz potem zjawia się kolejna kobieta – Eryka, która fascynuje dość intensywną osobowością, ale i wybuchami niekontrolowanego gniewu, i to właśnie znalezienie przyczyny tego stanu rzeczy jest dla niej najważniejsze. Leczenie przebiegałoby wręcz wzorowo, gdyby nie to, że w to naprawianie duszy zaplątuje się przyjaźń, a to z jednej strony sprawy komplikuje, a z drugiej ułatwia.

To była niezwykle interesująca lektura, która zachwyca inteligentną fabułą, cudownymi postaciami i dialogami pięknie ilustrującymi dane sceny. Próżno tu szukać dziur fabularnych czy też potknięć. Wszystko ze sobą współgra i działa jak dobrze naoliwiona maszyna.

Autorka świetnie przedstawiła zależności pomiędzy partnerami. Podała arcyciekawy przykład osobowości narcystycznej, która w wyjątkowo perfidny i podły sposób niszczy ukochaną osobę. Robi to jednak w sposób niezwykle inteligentny i wysublimowany. Nie narzuca czytelniczkom rozwiązań, nie nakazuje znienawidzić danej postaci. Niechęć do niej budzi się powoli. Tak samo, jak bohaterka zdaje sobie sprawę z tego, że jest ofiarą przemocy, tak i czytelniczki zaczynają wyciągać z tej relacji coraz więcej.

W podobny sposób przedstawiła też obraz matki i żony (choć stan małżeński ustał po zdradzie), w której żal po odtrąceniu i zdradzie przeistoczył się w potężny, wieloletni i wyniszczający gniew, szukający ujścia. 

Oba te przypadki to doskonałe przykłady na to, że psychoterapia może zdziałać cuda, a pójście do specjalisty jest już połową sukcesu. Ta książka opowiada o tym, że z każdej sytuacji jest wyjście i nie można bać się prosić o pomoc, bo być może rozwiązanie problemów jest na wyciagnięcie ręki. Trzeba tylko spojrzeć na nie z innej perspektywy.

Gorąco polecam tę historię. Wciąga, uczy i daje nadzieję na lepsze jutro!

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Bajka o królowej Róży

Całkiem niedaleko, bo tuż za brzozwym lasem, stał biały domek pokryty starą cementową dachówką, którą tu i ówdzie pokrywał mech. Pomalowane na zielono okiennice lśniły w słońcu, a wielkie, otwarte na oścież drzwi zachęcały do odwiedzin. W domku mieszkał ogrodnik Szkuta, którego największą miłością było hodowanie kwiatów. Jak nikt inny znał wszystkie rośliny znajdujące się w ogrodzie, dbał o nie, pielęgnował i pomagał rosnąć. Jego największą tajemnicą było to, że potrafił porozumiewać się ze swoimi kwiatami. To właśnie one mówiły mu gdzie najlepiej je posadzić, w którym miejscu ziemia jest odpowiednio żyzna, a w którym miejscu wyleguje się rudy kocur Stefek i lepiej byłoby to miejsce omijać. Szkuta kochał swój ogród, ale brakowało mu rośliny, z której byłby dumny i mógłby chwalić się nią wśród znajomych. Pragnął takiej rośliny, która królowałaby w jego ogrodzie, dlatego w pierwszy piątek czerwca wybrał się na wielki targ rolniczy z zamiarem zakupienia sadzonek. Jego ...

Bajka o wrocławskich krasnalach

Baju, baju, bajka... Wszystkie dzieci wiedzą o tym, że krasnoludki to małe dzieln e skrzat y , które pracują w nocy i pomagają ludziom. Ale czy wiecie, że jest miasto, w którym krasnale żyją i mają się dobrze? Nie? No to spieszę z pomocą. Otóż krasnale mieszkają we Wrocławiu, pięknym mieście położonym na Dolnym Śląsku. Mieszka tam pewien mały chłopiec, który przeżył niezwykłą przygodę. Mam 10 lat i na imię mi Cyryl. Mieszkam z mamą w dzielnicy Psie Pole we Wrocławiu, w starych koszarach wojskowych. Mój tato był porucznikiem w wojsku, ale zginął na misji i zostaliśmy z mamą we dwoje. Mam rude włosy i piegowaty nos. Nie przeszkadza mi to jednak, bo mama mówi, że dzięki temu jestem wyjątkowy. Chodzę do szkoły na naszym osiedlu i mam wielu przyjaciół. W naszym bloku mieszkają ludzie, którym często pomagam. Czasem pomagam sąsiadce z dołu, wyprowadzam psa pana Kazimierza lub przytrzymuję ciężkie drzwi od klatki, żeby Pani Krysia mogła swobodnie wejść wraz ze swoimi rozkrzycza...

Nalewki

O tym, że po kieliszeczku nalewki ciepło rozlewa się leniwie po organizmie i przyjemnie mrowi w palcach, wie każdy. O jej działaniu napotnym i terapeutycznym również. Ale, że drugiego dnia, po przekroczeniu limitu łeb waży tyle co czterdziestotonowa ciężarówka, to nie piszą nigdzie.  Łyczek rozgrzewającego trunku dla kurażu, kropelka nalewki do herbaty - potrafią zdziałać cuda. Już w przeszłości poważane matrony raczyły się słodkim cherry, zagryzając maślanymi ciasteczkami. Taką mieszankę zdecydowanie odradzam, ze względu na niekompatybilność wyżej wymienionych składników, których spożycie w nadmiarze może wywołać sensacje dwudziestego wieku w jelitach. No, chyba, że lubicie obcowanie z porcelanowym ludkiem, wtedy oczywiście, bardzo proszę, ale ja ostrzegałam. Na półkach sklepowych znajdziecie milion różnych smaków, ale domowe nalewki nie mają nic wspólnego z tymi komercyjnymi. Prawdziwa, zdrowotna nalewka śmierdzi, rozgrzewa i pali gardło jak garść chili, ale staw...