Przejdź do głównej zawartości

Paulina Hanus – Zerwany układ

 Lubię romanse i to nie jest tajemnica. Biorę więc je na tapet tak często jak mogę. I czasem trafiam wspaniale, delektuję się każdą chwilą i żal mi opuszczać historie głównych bohaterów, kiedy pojawia się ostatnia kropka. Czasem jednak trafiam źle, męczę się podczas lektury jak pijany pod płotem i błagam wszystkich książkowych świętych żeby książka się skończyła. Dziś słów kilka o takiej, w której "żarło, żarło i zdechło" i ani ona dobra, ani zła.



Jest to opowieść o córce policjanta i dwóch braciach mafiozach, którzy mają za zadanie rozkochać w sobie dziewczynę i tym samym, zmusić jej ojca do dalszej współpracy z mafią. Miłość jednak opętała nie tego brata co trzeba, a i Olivia spogląda li i jedynie na Marcela. Sprawy się komplikują, a los rzuca młodym kłody od nogi.

Och, jakiż w tej książce panuje chaos. Nie jest to jednak bałagan kontrolowany, mający na celu wyprowadzenie czytelnika w pole, by potem zaskoczyć, ale konkretny i wymykający się z rąk. Nic tu do siebie nie pasuje. Odnosiłam wrażenie jakby autorka zapomniała podać istotnych faktów, które urealniłyby historię. Jest tu kilka zwrotów akcji, ale tak niezrozumiałych i dziwnych, że nawet jeśli potem wyjaśnione zostały dialogami, to zrobiono to zbyt późno, by było chronologicznie i logicznie.

Bohaterowie niestety są niedopracowani. Trudno było za nimi nadążyć i zrozumieć ich zachowania. To trochę tak, jakby autorka wyobraziła sobie swoich bohaterów, a potem nie podzieliła się tymi informacjami z odbiorcami, jakby nie napisała o nich wszystkiego. Jakby zapomniała wskazać ich cechy charakteru, emocje im towarzyszące, które w późniejszym czasie byłyby wytłumaczeniem ich zachowania.

To nie jest tak, że ta książka jest na wskroś zła. Jest bardzo niedopracowana i posiada mnóstwo dziur w strukturze, które można by załatać, by miały sens. Przykro mi, ale nie mogę jej z czystym sumieniem polecić.


Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Bajka o królowej Róży

Całkiem niedaleko, bo tuż za brzozwym lasem, stał biały domek pokryty starą cementową dachówką, którą tu i ówdzie pokrywał mech. Pomalowane na zielono okiennice lśniły w słońcu, a wielkie, otwarte na oścież drzwi zachęcały do odwiedzin. W domku mieszkał ogrodnik Szkuta, którego największą miłością było hodowanie kwiatów. Jak nikt inny znał wszystkie rośliny znajdujące się w ogrodzie, dbał o nie, pielęgnował i pomagał rosnąć. Jego największą tajemnicą było to, że potrafił porozumiewać się ze swoimi kwiatami. To właśnie one mówiły mu gdzie najlepiej je posadzić, w którym miejscu ziemia jest odpowiednio żyzna, a w którym miejscu wyleguje się rudy kocur Stefek i lepiej byłoby to miejsce omijać. Szkuta kochał swój ogród, ale brakowało mu rośliny, z której byłby dumny i mógłby chwalić się nią wśród znajomych. Pragnął takiej rośliny, która królowałaby w jego ogrodzie, dlatego w pierwszy piątek czerwca wybrał się na wielki targ rolniczy z zamiarem zakupienia sadzonek. Jego ...

Bajka o wrocławskich krasnalach

Baju, baju, bajka... Wszystkie dzieci wiedzą o tym, że krasnoludki to małe dzieln e skrzat y , które pracują w nocy i pomagają ludziom. Ale czy wiecie, że jest miasto, w którym krasnale żyją i mają się dobrze? Nie? No to spieszę z pomocą. Otóż krasnale mieszkają we Wrocławiu, pięknym mieście położonym na Dolnym Śląsku. Mieszka tam pewien mały chłopiec, który przeżył niezwykłą przygodę. Mam 10 lat i na imię mi Cyryl. Mieszkam z mamą w dzielnicy Psie Pole we Wrocławiu, w starych koszarach wojskowych. Mój tato był porucznikiem w wojsku, ale zginął na misji i zostaliśmy z mamą we dwoje. Mam rude włosy i piegowaty nos. Nie przeszkadza mi to jednak, bo mama mówi, że dzięki temu jestem wyjątkowy. Chodzę do szkoły na naszym osiedlu i mam wielu przyjaciół. W naszym bloku mieszkają ludzie, którym często pomagam. Czasem pomagam sąsiadce z dołu, wyprowadzam psa pana Kazimierza lub przytrzymuję ciężkie drzwi od klatki, żeby Pani Krysia mogła swobodnie wejść wraz ze swoimi rozkrzycza...

Nalewki

O tym, że po kieliszeczku nalewki ciepło rozlewa się leniwie po organizmie i przyjemnie mrowi w palcach, wie każdy. O jej działaniu napotnym i terapeutycznym również. Ale, że drugiego dnia, po przekroczeniu limitu łeb waży tyle co czterdziestotonowa ciężarówka, to nie piszą nigdzie.  Łyczek rozgrzewającego trunku dla kurażu, kropelka nalewki do herbaty - potrafią zdziałać cuda. Już w przeszłości poważane matrony raczyły się słodkim cherry, zagryzając maślanymi ciasteczkami. Taką mieszankę zdecydowanie odradzam, ze względu na niekompatybilność wyżej wymienionych składników, których spożycie w nadmiarze może wywołać sensacje dwudziestego wieku w jelitach. No, chyba, że lubicie obcowanie z porcelanowym ludkiem, wtedy oczywiście, bardzo proszę, ale ja ostrzegałam. Na półkach sklepowych znajdziecie milion różnych smaków, ale domowe nalewki nie mają nic wspólnego z tymi komercyjnymi. Prawdziwa, zdrowotna nalewka śmierdzi, rozgrzewa i pali gardło jak garść chili, ale staw...