Po premierze całkiem niezłego "Znachora", który rąbnął czytelników w czuły punkt, Michał Śmielak obmyślał plan na nową powieść. No i wykoncypował. Zastosował słynny trik autorów zajmujących się pisaniem kryminałów, obmyślił więc układankę, wszystko to pociachał na małe elementy, a potem pomieszał w wielkim worze, wysypał przed czytelnikami i rzekł: – Bierzcie i pijcie, bo to jest... A, racja, to będzie później, tak naprawdę to wskazał na te puzzle i powiedział: – Bawcie się!
Umyślił sobie autor, że w roli głównego bohatera obsadzi młodego policjanta, który to w przeszłości pretendował do służenia Najwyższemu, ale mu się po drodze odwidziało i wziął się za wsadzanie za kratki zwyroli. Kosma, bo o nim mowa, ma za wuja biskupa, który w porozumieniu z jego przełożonymi, wysyła go na totalną wieś, żeby sprawdził, gdzie podziewa się zaginiony młody ksiądz, który wysłany tam został za karę, celem odbycia pokuty. Na miejscu okazuje się, że sprawa jest tajemnicza, dziwna, ludzie nie współpracują i do tego straszą nowo przybyłego Chrystusem schodzącym z krzyża, który to wymierza grzesznikom sprawiedliwość.
No i wsadził Śmielak kij w mrowisko, a potem potrząsnął nim z całą mocą i rozsypał ten pięknie uklepany kopczyk pracowitych stworzeń. Tak, moi drodzy, jest to książka poświęcona głównej mierze księżom i wierzącym. Jeśli więc jesteście osobami silnie związanymi z KK to nie radzę tej książki czytać, a jeśli lubicie trudne tematy i całkiem logiczne i świeże spojrzenie na ten przybytek, to uprzejmie donoszę, że będziecie zachwyceni.
Tytaniczna praca włożona przez autora procentuje. Umiejętnie wplótł w fabułę szereg legend i podań, przyprawił to sobie historycznymi smaczkami, co nieco ubarwił własną inwencją, potem pogrzebał w dostępnych raportach o tuszowaniu przez kościół przewinień księży, wmanewrował w cały ten bigos kilka postaci i wszystko to owiał tajemnicą.
A, że zrobił to nad wyraz sprawnie, toteż czytało się "Wnyki" z wypiekami na licu. Wywlókł na światło dzienne bardzo niewygodne fakty dotyczące Kościoła, wskazał sieć intryg i pewną zależność, która ma miejsce zawsze, kiedy winę za jakąś zbrodnię czy gwałt ponosi ksiądz. Świetnie pokazał metody tuszowania tych przestępstw i prób przekupywania ofiar.
Autor skupił się na ludziach zamieszkujących małe miejscowości. Zwrócił uwagę na pewną przaśność i ślepią wiarę w Boga. Ukazał ludzi z całym dobrodziejstwem inwentarza. Wskazał i wady, które biorą się z przebywania ciągle w jednym miejscu, chorego zaufania i kultywowania tradycji, ale też zalety, cudownie kojarzące się z rodziną, domem i sielskim życiem w zgodzie z Dekalogiem.
To była doskonała i wielogodzinna przygoda, której długo nie zapomnę. Dopracowana, przemyślana i logiczna, okraszona dawką absolutnie genialnych dialogów i otoczona wianuszkiem postaci pysznych i wyrazistych. Polecam Wa tę zagadkę kryminalną, całą swoją duszą!
PS
Panie Śmielak,
jak się Pan kiedy zdecydujesz napisać jaką książkę kulinarną, to ja się proszę Pana zgłaszam do sprawdzenia. Będę czytała jak zła! Tak smakowicie o jedzeniu nie napisał od dawna nikt, a Kosma, to smakosz i poczciwina, któren je takie pyszności, ze na samo wspomnienie w brzuchu mi burczy!
Komentarze
Prześlij komentarz