Żunia

Ten tekst muszę rozpocząć cytatem z Sienkiewicza, ale nie naszego noblisty, a Kuby, wokalisty Elektrycznych Gitar, który stworzył piosenkę śpiewaną wszędzie i zwykle na zakończenie: "To już jest koniec, nie ma już nic, jesteśmy wolni, możemy iść...". Ale czy rzeczywiście tak jest? Ano nie, bo myśl o tym epickim finale, osobistym dramacie i lekcji o nadziei w obliczu rozpaczy, nie pozwala na oddech. Kac więc pozostał literacki i trudno się będzie z niego otrząsnąć. To nie będzie lekka i przyjemna, magiczna podróż przez fascynujące uniwersum, a obraz pełen okrucieństwa, przemocy, zdrady i śmierci. I choć przez mrok przebijają się iskry miłości, przyjaźni i lojalności, to nie będzie go tyle, by odsapnąć przed ostateczną bitwą. Autorka nie upiększa rzeczywistości, a pokazuje ją w całym jej ciężarze, jednocześnie dając czytelnikom coś niezwykle cennego, czyli nadzieję. To właśnie ona jest motywem przewodnim całej serii, ukryta pod warstwami bólu i straty, wszak nadzieja to iskierk...

Każda kobieta zna uczucie zmęczenia, które nie kończy się po przespanej nocy. Z czego się to bierze? ano przyczyny są różne, ale w większości dotyczą próbom sprostania kolejnym obowiązkom, dbania o dom, dzieci, pracę, a w tle zawsze towarzyszy myśl, że jeśli się czegoś nie dopilnuje, zawali się cała codzienność. W pewnym momencie pojawia się jednak zmęczenie innego rodzaju, zmęczenie w formie alarmu i nie jest ono fizyczne, ale głębokie, emocjonalne. Właśnie o tym pisze Nancy Colier w swojej książce "Emocjonalnie wyczerpana kobieta". Książce, która miała dać wskazówki, jak sobie radzić z tym obciążeniem, ale czy rzeczywiście je daje? Colier dotyka ważnych tematów, które dla wielu kobiet mogą okazać się bliskie i bolesne. Pokazuje, jak mocno zakorzenione w naszej kulturze jest przekonanie, że kobieta powinna być zawsze gotowa do poświęceń i dopasowania. Asertywność czy wyrażanie własnych potrzeb wciąż bywa odbierane jako coś niewłaściwego, a nawet „niekobiecego”. Autorka wskaz...

Warszawa w styczniu 1945 roku nie była już tym samym miastem, które tętniło życiem przed wojną. Stolica nie przypominała pięknego miasta, lecz stanowiła ogromne rumowisko pełne oceanów gruzów, wypalonych kamienic, ulic usianych zwłokami, podwórek, na których czaiła się śmierć w postaci min i niewybuchów. Każda cegła, każdy zawalony dom przypominał mieszkańcom o stracie, której nie sposób było ogarnąć sercem ani rozumem. Polacy, którzy wracali do ruin, mieli nadzieję odnaleźć bliskich, ale częściej spotykało ich rozczarowanie, bo zamiast znajomych ramion, odnajdywali puste mieszkania lub to, co po nich zostało, wieści o śmierci i nieutulony żal. A jednak w tej przestrzeni bólu i ruin zaczynało kiełkować życie. Trzeba było odbudować nie tylko mury, ale też własne człowieczeństwo, wspólnotę i nadzieję. I właśnie w takiej rzeczywistości Jerzy Boczkowski osadził swoją powieść, która nie tylko mną wstrząsnęła, ale też pozwoliła głęboko zatętnić w arteriach. To książka, która w sposób niezwyk...

Pierwsza miłość ma w sobie coś magicznego. To moment, kiedy serce bije szybciej, w żyłach buzują hormony, a świat wydaje się piękniejszy niż kiedykolwiek wcześniej. Każdy uśmiech, spojrzenie czy dotyk unoszą człowieka ponad codzienność i sprawiają, że czuje się pewien rodzaj niezwyciężenia. Nic więc dziwnego, że wspomnienie tej pierwszej miłości zostaje na zawsze, czasem jako piękny sen, a czasem jako rana, która nie chce się zagoić. Właśnie o tej niezwykłej sile uczuć pisze Iga Daniszewska i wrzuca w wir czułości i buzujących uczuć główną bohaterkę, Nelie. Kobieta wydaje się mieć swoje życie pod kontrolą, ponieważ ma studia, pracę, powoli buduje dorosłe, odpowiedzialne życie. Wszystko układa się spokojnie i przewidywalnie do chwili, gdy do miasta wraca Hunter, jej pierwsza miłość. To uczucie miało być już tylko wspomnieniem, a jednak serce nie zapomina tak łatwo. Ich ponowne spotkanie to eksplozja emocji. Dawne uczucia wracają ze zdwojoną siłą, a sytuacja staje się jeszcze trudniejsza...

Można by się spierać i rozprawiać na temat książek Julii Quinn, zarzucać kolejne i coraz to obszerniejsze wady jej literatury, ale nie można odebrać autorce lekkości do przyjemnych romansów i nadawania swoim bohaterom cech, których pragniemy w życiu.  W kolejnej części opowieści o rodzinie Rokesbych nie brakuje iskier, emocji i przewrotnego losu, świata pełnego rodzinnych więzi, towarzyskich intryg i romantycznych uniesień. I ja to lubię szalenie! Georgiana Bridgerton nie marzyła o wielkiej karierze ani o tym, by zostać starą panną, po prostu chciała sama zdecydować, za kogo wyjdzie za mąż. Jednak jeden nieprzemyślany ruch i wywołany tym skandal wystarczył, by jej przyszłość zawisła na włosku. Wtedy na scenę wkracza Nicholas Rokesby,  czwarty syn hrabiego, student medycyny i jej dawny przyjaciel z dzieciństwa. Wydaje się, że to zupełnie nieodpowiedni kandydat i jednocześnie jedyna osoba, która może uratować jej reputację.  Małżeństwo z rozsądku, które szybko zaczyna przyp...

W ostatnich latach na polskim rynku wydawniczym coraz częściej pojawiają się pozycje literatury grozy z minionych epok. Powracają znane i lubiane nazwiska, ale trafiają się też te, które w Polsce są mało znane. Do tej grupy dołącza A.M. Burrage, czyli jeden z brytyjskich autorów, którego nazwisko do tej pory nie było szerzej znane polskim czytelnikom. „Koszmarny dom i inne opowieści o duchach” to wybór jego najlepszych opowiadań niesamowitych. Choć jego twórczość była w Anglii chętnie czytana, w Polsce pozostawała do niedawna praktycznie nieznana. Wydanie tej antologii to zatem literackie odkrycie i szansa, by poznać pisarza, który w mistrzowski sposób potrafił połączyć atmosferę niesamowitości z subtelną psychologią postaci. Tom gromadzi wybór najlepszych opowiadań Burrage’a, których wspólnym mianownikiem jest kontakt z tym, co nadprzyrodzone. A czegóż w tym literackim tyglu niesamowitości nie ma? Bo są i nawiedzane domy, mroczne dwory czy zapomniane miejsca. Jest niepokój rodzący się...

Ta powieść miała mieć kilku złożonych bohaterów i tematów, które potrafią wywołać w czytelniku zarówno zachwyt, jak i dyskomfort. Miała być to zatem to książka, która łączy w sobie elementy romansu, thrillera i dramatu psychologicznego, prowadząc osobę czytającą przez labirynt zemsty, winy i trudnych uczuć. Czy tak było? Rzecz jasna!  Camelia O’Brien, przyszła prawniczka zafascynowana niewyjaśnionymi zbrodniami, dostaje okazję, by zmierzyć się ze swoją przeszłością. Rory Cavendish, jej dawny prześladowca umiera nagle w tajemniczych okolicznościach. Oskarżonym o morderstwo zostaje Lou McAllister, jego najlepszy przyjaciel, a zarazem chłopak, który przed laty również ją skrzywdził. Camelia postanawia podjąć się swojego pierwszego śledztwa, balansując na cienkiej granicy między pragnieniem sprawiedliwości a chęcią zemsty. Lou z kolei, porzucony przez wszystkich, musi zmierzyć się z konsekwencjami dawnych błędów. Ich drogi splatają się na nowo, ale tym razem w cieniu morderstwa i sekre...

Wśród dzieł J.R.R. Tolkiena są takie, które zna niemal każdy; mowa tu o Hobbicie, Władcy Pierścieni, czy monumentalnym Silmarillionie. Ta, o której dziś opowiem jest mniej popularna, a jednocześnie niezwykle ważna dla każdego, kto zapragnie zagłębić się jeszcze bardziej w bogaty świat Śródziemia. Mowa tu o „Niedokończonych opowieściach Śródziemia i Númenoru”, czyli niezwykłym i pasjonującym zbiorze historii, szkiców i fragmentów, które ukazują kulisy wydarzeń rozgrywających się od najdawniejszych czasów po samą końcówkę Trzeciej Ery. To nie tylko dodatek czy „literacki margines” a prawdziwa skarbnica wiedzy, pozwalająca lepiej zrozumieć Śródziemie i jego bohaterów. Wiadomym jest, że książka została zredagowana i opublikowana przez Christophera Tolkiena, syna i literackiego spadkobiercę autora. To on właśnie zebrał rozsiane notatki ojca, nadał im formę oraz opatrzył własnymi komentarzami, które pomagają czytelnikowi odnaleźć się w gąszczu legend i wydarzeń. „Niedokończone opowieści” róż...

 Muszę przyznać, że wciąż chętnie sięgam po młodzieżówki i książki o wampirach, ponieważ ten motyw od lat nie traci dla mnie uroku, a historie o mrocznych istotach, które zmagają się z własną naturą i codziennością, zawsze mają w sobie coś wciągającego.  Już sam pomysł na fabułę wydał mi się całkiem zmyślny. Autorka nie poszła najprostszą drogą, tylko spróbowała odświeżyć wampiryczną konwencję. I utkała sobie świat, w którym klany wampirów rządzą się pradawnymi prawami i obyczajami, a magia rodowa odgrywa ogromną rolę. To właśnie w takim środowisku dorasta Sora, która jest dziewczyną niestety nie do końca pasującą do swojej rodziny i, co gorsza, zmaga się z tajemnicą mogącą zniszczyć jej przyszłość. Trafia do Akademii Holborn, do szkoły na północy, która uczy młodych wampirów nie tylko panowania nad sobą, ale także przygotowuje ich do politycznych i rodowych zobowiązań. To w tych zimnych murach Sora poznaje nowych przyjaciół i wrogów, wikła się w konflikt klanów, a przy okazji...

Na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych w Polsce żyło się inaczej niż dziś można to sobie wyobrazić. Moi rodzice i dziadkowie często wspominali tamte czasy i nie zawsze były to wspomnienia miłe. Często opowiadali o tym, że w produktach spożywczych były niedobory, żywność i nie tylko była wydzielana za pomocą kartek, a poza tym borykali się z nieustanną czujnością i życiem pod bacznym okiem władzy. Komunistyczny system był niczym sieć, z której trudno było się wyrwać. Wielu ludzi, choć wcale tego nie pragnęło, musiało dołączyć do partii, bo tylko tak mogli zdobyć lepszą pracę, mieszkanie czy szansę na jakiekolwiek awanse. Czasem było to być albo nie być dla rodziny. Był to czas brunatnej władzy i bezpardonowej polityki, w której jednostka niewiele mogła zdziałać wobec bezlitosnych mechanizmów systemu. Właśnie w tych realiach, tak dobrze oddanych i niemal namacalnych w powieści, rozgrywa się historia Malwiny. Autorka niezwykle sugestywnie przenosi swoją historię do Polski, ...

Są książki, które nie tylko opowiadają historię, ale też stawiają czytelnikowi pytania o wybory, odwagę i cenę, jaką trzeba zapłacić za walkę o wolność. Takich powieści czytam najwięcej, bo to one edukują, motywują do myślenia i wiązania ze sobą wątków, które i współcześnie mają miejsce. Momentami przerażające, ale i dające nadzieję, bo ta jak wiadomo umiera ostatnia. Historia rozpoczyna się w Berlinie, w roku 1940. To tam, Edith Creutzen, zwyczajna kobieta w niezwyczajnych czasach, zostaje zmuszona do przyjęcia roli osobistej wróżki Hitlera. Jej zadaniem staje się podtrzymywanie iluzji, że los sprzyja Führerowi. Z biegiem czasu Edith odkrywa, że jej wpływ może być większy, niż sądziła.  Trzeba przyznać, że Maetis prowadzi fabułę w taki sposób, że trudno oprzeć się wrażeniu, iż każde działanie głównej bohaterki ma podwójne znaczenie. Wokół niej zacieśnia się sieć intryg, pojawia się tajemniczy obserwator, przedstawiciele ruchu oporu, dochodzi do niejednoznacznych relacji z ludźmi, ...

Uwielbiam fantasy. Kocham smoki, wiedźmy, wróżki, elfy i wszystkie te mniej oczywiste stwory, które pojawiają się w wyobraźni autorów. Nic mnie tak nie cieszy, jak sięganie po historię, w której magia płynie w żyłach bohaterów, a świat pełen jest sekretów i zakazanych miejsc. Ale czasem {i to jest ten przypadek}, ze świetnie zapowiadającej się historii wychodzi… literacki potworek. Mowa tu o Illustros, krainie, w której króluje magia, a młoda Calliope Rosewood od samego początku nosi brzemię przekleństwa i nieokiełznanej mocy. Brzmi intrygująco, prawda? Niestety na tym kończy się solidne wrażenie. Książka cierpi na poważny brak dopracowania: autorka wrzuca do jednego worka mnóstwo pomysłów: i system magii związany z kośćmi, i przeróżne istoty magiczne, do tego kilka wątków miłosnych i nie daje żadnemu z nich odpowiedniego czasu, by wybrzmiał, czego efektem jest chaos. Największym problemem tej książki jest światotwórstwo, którego właściwie nie ma. Większość akcji toczy się w lesie, któ...

Jestem łakomczuchem, jeśli chodzi o romanse, tylko że większość z nich nie jest satysfakcjonująca w odbiorze. Często są zbyt ckliwe, zbyt przewidywalne, zbyt różowe i potem męczę się z nimi jak pijany pod płotem. Wzięłam więc na tapet "Gwiazdy na włoskim niebie" nie tylko dlatego, że jest tu moc romantycznych uniesień, ale też dzięki obietnicy tła historycznego. A to już zupełnie inna bajka, bo nadaje powieści inny wymiar. Opowieść toczy się dwutorowo i opowiada o dwóch parach. Najpierw jest to Vincenzo i Giovanna, których losy toczą się Genui w 1946 roku. On jest synem hrabiego, a ona córką krawca. Klasyczny mezalians i układ „z dwóch światów”, ale osadzony w realiach powojennych Włoch, które politycznie i społecznie rozdarte są na pół. Druga para to Cassandra i Luca, i tu historia toczy się w Nowym Jorku w 2017 roku. Ona i on są zapatrzeni w siebie na wskroś, aż nagle przeszłość puka do drzwi i okazuje się, że rodzinne sekrety mają dłuższe życie niż niejeden romans. Podwójn...

Nie umiem w fizykę. To zdanie powinno zakończyć temat, a ja nie powinnam ruszać książki Flickera i żyć sobie dalej. Ale, że czasem rzucam sobie wyzwania i robię wszystko by im sprostać, toteż udało mi się dobrnąć do końca i nawet zrozumieć co nieco. Być może opatrznie, być może z pewną dozą ignorancji, ale chcę opowiedzieć co następuje i jak ja tę książkę zrozumiałam. Czy fizyka może być równie niezwykła jak magia? To pytanie narzuca się jako pierwsze, no bo przecież taką tezę postawił Felix Flicker w swojej książce. No i okazuje się, że fizyka może być magiczna, choć wcale nie ma za dużo z nią wspólnego, bo przecież to czysta i skondensowana nauka. Dziedzina, która choć ma kolosalne znaczenie dla codziennego życia, rzadko pojawia się w popularnonaukowych publikacjach. Zwykle, gdy mówi się o fizyce, słyszy się od nauczycieli, wykładowców czy naukowców o kosmologii, mechanice kwantowej czy fizyce cząstek elementarnych. Dla wielu jest to fascynujące, ale trudne do uchwycenia, bo opowiada...

  Bywa, że po doskonałej lekturze, mam kilka dni czytelniczego przestoju. Wtedy dużo myślę o tym, co przeczytałam, analizuję pewne fakty i wertuję książkę wielokrotnie by utrwalić to piękno z wewnątrz. Tak, ta powieść robi wrażenie, jest nietuzinkowa, wartościowa i ponadczasowa i zostanie z czytelnikiem na długo. Rzecz opowiada o rodzinie Duszów, która opuszcza rodzinne strony w centralnej Polsce i rusza ku nieznanemu aż na północ, do Łeby. To symboliczna podróż, która zamyka pewien etap i ukazuje odejście od przeszłości. I choć takich rodzin były wówczas tysiące, wyrwanych ze swoich domów, próbujących układać codzienność w kraju, który zmienił się nie do poznania, to jednak Duszowie mają tu swój czas, by móc opowiedzieć swoją historię. Cygler kreśli przejmujący obraz rodziny, w której każdy mierzy się z innym wyzwaniem. Elżbieta, ambitna i odważna, próbuje wyrwać się z ograniczeń, studiując medycynę w Łodzi. Irena doświadcza miłości, która okazuje się sidłem, a przecież w tamtym c...

Czy można zaprzyjaźnić się z kimś, kto już nie żyje? To pytanie towarzyszyło mi przez całą lekturę książki Christophera Barzaka. A, że autor snuje historię niezwykle subtelną i przejmującą, w której granica między światem żywych a umarłych zaciera się w cieniu młodzieńczego bólu, żałoby i potrzeby bliskości, toteż pytanie wydawało się być zasadne. Trzeba jednak powiedzieć wprost, że to nie jest horror, a raczej opowieść o dojrzewaniu w obliczu straty, oraz o tym, jak łatwo zagubić się między pamięcią a rzeczywistością. Głównym bohaterem jest piętnastoletni Adam McCormick. Jego życie zmienia się w momencie, gdy w lesie zostaje znalezione ciało Jamiego Marksa, chłopaka z jego klasy, o którym niewielu w ogóle pamiętało. Jamie był niewidzialny, samotny i niekochany, i dopiero po śmierci zostaje dostrzeżony. Najpierw przez Adama, który zaczyna z nim rozmawiać, a później przez czytelnika, który stopniowo odkrywa, jak wielki ciężar niósł ten cichy, zagubiony nastolatek. Spotkanie z duchem Jam...

Książki potrafią zmieniać życie, to prawda stara jak sama literatura. Historii o tym, że ktoś odnalazł sens, ukojenie czy odwagę właśnie między kartkami ulubionej powieści jest mnóstwo i takich przykładów można by mnożyć w nieskończoność. A jeśli do rąk czytelnika trafia książka o książkach, napisana tak, że pochłania się ją jednym tchem, to ta teza zyskuje najpiękniejsze potwierdzenie.  Głównym bohaterem jest A.J. Fikry, czyli właściciel małej księgarni, człowiek zgorzkniały, pogrążony w żałobie po żonie, zamknięty na ludzi i życie. Jego codzienność to rutyna, a jedynym jasnym punktem są lektury. Wszystko zmienia się w chwili, gdy w księgarni pojawia się porzucona dwuletnia dziewczynka Maya. To wydarzenie, które wywraca świat Fikry’ego do góry nogami i otwiera przed nim nowe możliwości: relację z innymi ludźmi, szansę na miłość, a przede wszystkim okazję, by zrozumieć, że życie, choć pełne strat, potrafi także obdarować niespodziewanym szczęściem. Ach, piękna była to opowieść pełn...

  Julia Queen wymyśliła sobie romantyczne perypetie rodziny Brigdertonów... i skradła serca czytelniczek na całym świecie. Moje też tam pofrunęło i zawsze cieszy się na to spotkanie, ale powoli autorce wyczerpują się pomysły i wkrada się rutyna. Całe szczęście zostały trzy tomy i nastąpi koniec tej sagi. Tym razem historia poświęcona jest Francesce, w której od wielu lat kocha się skrycie kuzyn jej męża  –  Michael. I choć po śmierci Johna, opuszcza ukochaną kobietę na kilka lat, to jednak po powrocie do kraju uczucie wraca ze zdwojoną siłą i płonie niczym pochodni. Los zatem bierze sprawy we własne ręce... no, może przy niewielkiej pomocy rodziny Bridgertonów. Książka napisana jest bardzo ładnie, prosto i bez zbędnych ozdobników. Quinn ma niebywały talent do pisania w sposób płynny i miły dla oka. Wszystko jest tu dokładnie przemyślane, a sceny miłosne gorące, ale nie drażniące. Brak w tych opowieściach wulgaryzmów i niepotrzebnych kolokwialnych zwrotów. Dzięki temu zabi...