Przejdź do głównej zawartości

Steve Berry – Protokół warszawski

 Historia Polski jest nieprawdopodobnie pofałdowana. I mimo, że już od najmłodszych lat wtłaczana jest nam szeroka wiedza o ojczyźnie, to jednak najbardziej zapada nam w pamięć wiedza o odzyskaniu niepodległości i czasów po tym fakcie. Steve Berry wymyślił sobie, by akcję swojej najnowszej książki umiejscowić właśnie w Polsce (choć nie tylko), w sercu Europy –  w kraju, który doświadczył historycznie tak wielu dramatów, że nadawał się na to idealnie.



No i autor odrobił lekcje dość dokładnie. Akcja toczy się wartko, Cotton Malone zagłębia się w dość skomplikowanej sprawie i oddaje się jej bez reszty, a wszystko to osnute wieloma tajemnicami i historycznymi smaczkami, które nadawały tej powieści sznytu.

To taka trochę historyczno-polityczna intryga, thriller, dość skomplikowany i rozpędzony niczym lokomotywa, ale też całkiem przyzwoita porcja zwrotów akcji, które ciekawią na tyle, że chce się w tę historię wgryzać. Bo całkiem dobrze udało się autorowi połączyć prawdziwe wydarzenia z tym, co utkało się w wyobraźni autora.

Protokół warszawski to całkiem dobrze rozpisana historia, bardzo dynamiczna i płynna, pełna barwnych opisów, które doskonale ilustrują fabułę, ale nie nudzą. Autor fajnie zbudował też  swoje postaci. Dzięki ich decyzjom i często bezkompromisowemu podejściu do prowadzonego śledztwa, napięcie odczuwane podczas lektury bywa tak mocne, że trzeba na chwilę odłożyć książkę żeby się uspokoić. 

Kapitalny klimat książki doskonale wprowadza w czytelnika w meandry śledztwa. Jest duszno, szaro, nieprzystępnie, ale też całość okraszono tu solidną dawką specyficznego humoru, który podbija fabułę. Autor w lotny i oryginalny sposób nadał jej bieg, podzielił wątki, poplątał, ale summa summarum wybornie je ze sobą ostatecznie połączył. Cały ten zabieg stworzył wyjątkową i niezwykle interesującą powieść.

Żeby tę powieść dobrze zrozumieć, należy się w nią odpowiednio wgryźć, lubić historię i czerpać przyjemność z odkrywania kolejnych elementów układanki. A ta, mimo, że szalenie skomplikowana, przyniesie naprawdę satysfakcjonujący finał.

Takich historii nam trzeba. Wielowątkowych, złożonych i wyrafinowanych. Wspaniała, mocna książka z historycznym kręgosłupem, który trzyma w ryzach całą opowieść.




Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Bajka o królowej Róży

Całkiem niedaleko, bo tuż za brzozwym lasem, stał biały domek pokryty starą cementową dachówką, którą tu i ówdzie pokrywał mech. Pomalowane na zielono okiennice lśniły w słońcu, a wielkie, otwarte na oścież drzwi zachęcały do odwiedzin. W domku mieszkał ogrodnik Szkuta, którego największą miłością było hodowanie kwiatów. Jak nikt inny znał wszystkie rośliny znajdujące się w ogrodzie, dbał o nie, pielęgnował i pomagał rosnąć. Jego największą tajemnicą było to, że potrafił porozumiewać się ze swoimi kwiatami. To właśnie one mówiły mu gdzie najlepiej je posadzić, w którym miejscu ziemia jest odpowiednio żyzna, a w którym miejscu wyleguje się rudy kocur Stefek i lepiej byłoby to miejsce omijać. Szkuta kochał swój ogród, ale brakowało mu rośliny, z której byłby dumny i mógłby chwalić się nią wśród znajomych. Pragnął takiej rośliny, która królowałaby w jego ogrodzie, dlatego w pierwszy piątek czerwca wybrał się na wielki targ rolniczy z zamiarem zakupienia sadzonek. Jego ...
3 komentarze
Czytaj więcej

Bajka o wrocławskich krasnalach

Baju, baju, bajka... Wszystkie dzieci wiedzą o tym, że krasnoludki to małe dzieln e skrzat y , które pracują w nocy i pomagają ludziom. Ale czy wiecie, że jest miasto, w którym krasnale żyją i mają się dobrze? Nie? No to spieszę z pomocą. Otóż krasnale mieszkają we Wrocławiu, pięknym mieście położonym na Dolnym Śląsku. Mieszka tam pewien mały chłopiec, który przeżył niezwykłą przygodę. Mam 10 lat i na imię mi Cyryl. Mieszkam z mamą w dzielnicy Psie Pole we Wrocławiu, w starych koszarach wojskowych. Mój tato był porucznikiem w wojsku, ale zginął na misji i zostaliśmy z mamą we dwoje. Mam rude włosy i piegowaty nos. Nie przeszkadza mi to jednak, bo mama mówi, że dzięki temu jestem wyjątkowy. Chodzę do szkoły na naszym osiedlu i mam wielu przyjaciół. W naszym bloku mieszkają ludzie, którym często pomagam. Czasem pomagam sąsiadce z dołu, wyprowadzam psa pana Kazimierza lub przytrzymuję ciężkie drzwi od klatki, żeby Pani Krysia mogła swobodnie wejść wraz ze swoimi rozkrzycza...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Aleksandra Pakuła – Lekcja hiszpańskiego

 Mój cykl na romanse trwa w najlepsze. Od kilku dni trafiam na te, które aż chciało się czytać, bo napisane były ładnie i nie raniły oczu. Dziś o jednym z nich. Nie to, że będę słodziła i opowiadała, że och i, że ach, ale wielu minusów w niej nie było. Była za to bardzo fajna historia i całkiem sprytnie poplątana fabuła. Historia Adrianny to książkowy przykład kobiety krzywdzonej przez męża, wielokrotnie bitej, poniżanej i wykańczanej psychicznie. Odejście od męża-kata to najlepsza decyzja w jej życiu, ale niestety nie kończy się happy endem. Jej mąż, wzięty prawnik, człowiek z wieloma znajomościami w branży, nie daje kobiecie odejść od niego bezboleśnie. Sąd zasądza na jego rzecz alimenty, które kobieta musi spłacać w comiesięcznych transzach, przez co traci niemal wszystko na co pracowała, łącznie z ukochanym salonem piękności. Pomocy udziela jej wujek, który w Hiszpanii prowadzi dobrze prosperującą restaurację. Dziewczyna pozostawia w Polsce swoją córkę i wyjeżdża na kilka miesi...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej