Przejdź do głównej zawartości

Harlan Coben – Mów mi Win

 Harlan Coben nigdy nie zawodzi. To doskonała propozycja na prezent dla osób kochających kryminały czy thrillery. Nie ma tu obaw, że prezent będzie nietrafiony. Najnowsza powieść Cobena to świetna, porywająca powieść grozy, która zachwyca i przypomina wcześniejsze pozycje autora.



Windsor Horne Lockwood III to mężczyzna bogaty, pławiący się w luksusach, lubiący otaczać się ekskluzywnymi rzeczami, do tego człowiek narcystyczny, arogancki i pewny tego, że może działać ponad prawem. Powieść rozpoczyna się w miejscu zbrodni. Win pojawia się w miejscu śmierci samotnika i zbieracza, w bloku. Przy ciele znajdują się przedmioty należące w przeszłości do rodziny Lockwoodów , co mocno komplikuje sprawę.

Coben ma nieprawdopodobny dar do wyczarowywania skomplikowanych, pokręconych i dynamicznych thrillerów, w których nic nie jest takie jak się wydaje. Ta książka to świetnie pogmatwany, pełen zwrotów akcji thriller, który potrafi tak budować napięcie że podczas lektury dochodzi czasem do aktów rzucenia się z zębami na własne paznokcie. 

To bardzo interesująca pozycja. Przyjemnie wraca się do książek, które napisano z uwagą i pieczołowitością. Lektur, które czyta się jednym tchem i niepokojem czającym się na ramieniu. Coben potrafi przyciągnąć czytelnika i ta książka nie jest wyjątkiem.

Czytelnicy znający twórczość autora wiedzą, że pisze dość schematycznie. Niemniej jednak konstrukcja książki i jej fabuła jest tak interesująca i przewrotna, że nie sposób się tu nudzić.

Wielbicielom autora polecać nie trzeba, ale nowym, wahającym się czytelnikom polecam gorąco.

Komentarze

  1. Ta książka jeszcze przede mną. Polecam ostatnio przeczytany kryminał "Zew". Idealny na jesienne wieczory :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Bajka o królowej Róży

Całkiem niedaleko, bo tuż za brzozwym lasem, stał biały domek pokryty starą cementową dachówką, którą tu i ówdzie pokrywał mech. Pomalowane na zielono okiennice lśniły w słońcu, a wielkie, otwarte na oścież drzwi zachęcały do odwiedzin. W domku mieszkał ogrodnik Szkuta, którego największą miłością było hodowanie kwiatów. Jak nikt inny znał wszystkie rośliny znajdujące się w ogrodzie, dbał o nie, pielęgnował i pomagał rosnąć. Jego największą tajemnicą było to, że potrafił porozumiewać się ze swoimi kwiatami. To właśnie one mówiły mu gdzie najlepiej je posadzić, w którym miejscu ziemia jest odpowiednio żyzna, a w którym miejscu wyleguje się rudy kocur Stefek i lepiej byłoby to miejsce omijać. Szkuta kochał swój ogród, ale brakowało mu rośliny, z której byłby dumny i mógłby chwalić się nią wśród znajomych. Pragnął takiej rośliny, która królowałaby w jego ogrodzie, dlatego w pierwszy piątek czerwca wybrał się na wielki targ rolniczy z zamiarem zakupienia sadzonek. Jego ...

Bajka o wrocławskich krasnalach

Baju, baju, bajka... Wszystkie dzieci wiedzą o tym, że krasnoludki to małe dzieln e skrzat y , które pracują w nocy i pomagają ludziom. Ale czy wiecie, że jest miasto, w którym krasnale żyją i mają się dobrze? Nie? No to spieszę z pomocą. Otóż krasnale mieszkają we Wrocławiu, pięknym mieście położonym na Dolnym Śląsku. Mieszka tam pewien mały chłopiec, który przeżył niezwykłą przygodę. Mam 10 lat i na imię mi Cyryl. Mieszkam z mamą w dzielnicy Psie Pole we Wrocławiu, w starych koszarach wojskowych. Mój tato był porucznikiem w wojsku, ale zginął na misji i zostaliśmy z mamą we dwoje. Mam rude włosy i piegowaty nos. Nie przeszkadza mi to jednak, bo mama mówi, że dzięki temu jestem wyjątkowy. Chodzę do szkoły na naszym osiedlu i mam wielu przyjaciół. W naszym bloku mieszkają ludzie, którym często pomagam. Czasem pomagam sąsiadce z dołu, wyprowadzam psa pana Kazimierza lub przytrzymuję ciężkie drzwi od klatki, żeby Pani Krysia mogła swobodnie wejść wraz ze swoimi rozkrzycza...

Nalewki

O tym, że po kieliszeczku nalewki ciepło rozlewa się leniwie po organizmie i przyjemnie mrowi w palcach, wie każdy. O jej działaniu napotnym i terapeutycznym również. Ale, że drugiego dnia, po przekroczeniu limitu łeb waży tyle co czterdziestotonowa ciężarówka, to nie piszą nigdzie.  Łyczek rozgrzewającego trunku dla kurażu, kropelka nalewki do herbaty - potrafią zdziałać cuda. Już w przeszłości poważane matrony raczyły się słodkim cherry, zagryzając maślanymi ciasteczkami. Taką mieszankę zdecydowanie odradzam, ze względu na niekompatybilność wyżej wymienionych składników, których spożycie w nadmiarze może wywołać sensacje dwudziestego wieku w jelitach. No, chyba, że lubicie obcowanie z porcelanowym ludkiem, wtedy oczywiście, bardzo proszę, ale ja ostrzegałam. Na półkach sklepowych znajdziecie milion różnych smaków, ale domowe nalewki nie mają nic wspólnego z tymi komercyjnymi. Prawdziwa, zdrowotna nalewka śmierdzi, rozgrzewa i pali gardło jak garść chili, ale staw...